TILSIM

...HER ZAMAN

Ah ki ben sana haddini bil demedim mi kalbim her zaman?!.

Tutup da attın canımı bir bilinmeze, her vaktim aşk ile nalan!

Mangalda köz bırakmazsın o zulmün ismi geçince yârim diye,

Esas haneni unuttun, görmedik bir damla devanı, hali yaman!.

Böyle olurmuş ten ile kalbin ayrılması, sevda aramıza girince!.

Ne gördük zati şu alemde ki dahasını isteyelim vefasız yârdan!.

Ah benim safım, daha da aval oldun nâr-ı muhabbete düşünce!

Dön yol yakınken!.. Biz yeteriz kendimize ki o nazın aşkı yalan!..

İllâ tecrübe mi lazım?!. Aklın gelir ki başına ama, alem yıkılınca!.

Ah ki ben sana haddi hesap bil kalbim demedim mi her zaman?

Evdeki,aşkın pazarına uymaz!.. Yetmezsin ki o kâfir sevmeyince!

Etme,eyleme!. Bizi de sürükleme felakete demedim mi an be an?

Aşk değilim ki sözüm geçsin!.. Viranım kalp lafımı dinlemeyince!..

El oğlu bakmaz gözünün yaşına, gider tez demedi mi durmadan?!

İşte geldin dediğime de geç artık, faydasızdır akıl iş işten geçince!.

Ah ki ah ben sana haddini bil ey kalbim demedim mi her zaman?!.

Tuttun attın canımı bir muammaya!.. Her vaktim ayrılığı ile nalan!.