TILSIM

KULUN HER ÇEKTİĞİ

Kulun her çektiği kendinden gelirmiş ömrüne, tercih diye biline!

Çok farlı bir alemdeyiz, sevmek diye bilinen, atar gider halinde!.

Hiç de anlayamadım ya bu hali! Canım sevdaya neler reva edile!

Asl-ı muhabbet hâlâ tılsımında, değişmedi!. Kul, garabet içinde!.

Kendimize göre yontmaktan usanmadık da!. Aşkın esası yegane!.

Kandırmayalım kendimizi!. Yakışmaz sıfatlar içinde aşkın işi ne?!.

Hilkat, aşkın özünde asırlardır, arza gelen mahlukun cümlesi de!..

Alıp ki indirirsen zillete, vallahi iki alemde ödeyemezsin vebali de!

Halim bu yüzden fenanın beteri! Bildiğim ayrı, elan çok farlı diye!..

Örtüşmüyor hakikati ile anımızdaki! Böylesinde nasip yalnızlık ile!

Olmuyor be canım çok denesem de! Nuru varken karanlık neyime?

Böyle düşüne düşüne vurmuşum muhabbetin dibine, sır ötesinde!

Bakarım dahası bulunur mu ziyade aşk ile! Gönül böylesi cezbede!.

Ayrılığımız işte bu yüzden! Ben gark olmuşum, sen daha yüzeyinde!

Sevmek de demem zaten böylesi tuhaf hale! Has kalp gerek sevene!

Dünya aşkın adını kullanıyor demadem, sözüm ona seviyorum diye!

Nâr-ı aşkta yanan elbette vardır daha, hep ki azizdir yeri nezdimizde!

Lafımız olmaz öylesi sevene! Lakin canımız acıyor yanlışını görünce!.

Ah benim efsunkâr aşkım! Gerçeğin ile yeganesin acizlerin gönlünde!