TILSIM

ŞİİRDE BİLE YASAKSIN GÖNLE!..

Kasvetini anlata anlata,adım adım geldim buraya da yine heyhat!..

Meğer ki adaleti yoksa hiç anlamı da olmazmış,boşmuş bu hayat!..

Haksız mıyım?!.Aşkı dizeyim dedim dizeye de bak yine el bağırda!..

Şu yer bile adil değil!..Anladın mı?.Benimkisi su dövmek havanda!..

En güzelinden anlatmaya çalıştım,bir ömrü tüketeni,hani nerede?!.

Değişti birden dizim,yok oldu her sesin,her birinde sevdaydın oysa!

Günü güne ekledim yaza yaza,belki de en hoş halini buldun kalpte!.

Zirveye ulaştın gönlümdeki muhabbetin ile de boşa gitti her kelime!

Devran döndü acımadan hep olduğu üzere!..Sen yoka karıştın yine!.

Alem böyle,herkes kendi kalkar ise eşitliği uygulamaya,büyük facia!..

Kime,neye göre olacak vaziyetimiz müsavi!..Tüm emek gitti havaya!..

İstediğim kadar yazayım seni,arzda hak denen,böyle çıkarsa karşıma,

Aşk aşk diye yandığım,cihan perdesinden geçen bir düştür eleminle!..

Anlamadın mı ki hâlâ?!..Sevdanı anlatmak bile çok görülmüş fakirine!

Öylesine imkansız sevmeyiz,şu gönle damlaca su serptiğim yerde bile!

Canına yandığımın adaleti,hiç bulmadı ben gibi seveni,seneler içinde!.

Çok görülmüş sevmen bana,inandım artık!..Şiirde bile yasaksın gönle!.