Her kişinin ayrı bir zehri var,kimi sevda kimi de yâr diye!..
Epey vakit oldu içtim de hâlâ ölmedim aşkının derdinde!..
Bu meret böyle!..Çektire çektire götürüyor ömrü ahirine!..
Bittim dediğin an,alıp döndürüyor en başa,tekrar eziyete!.
Kısır mı kısır bir gidişat ama,namı alıp yürüyor sevdası ile!.
İster yaşadım de ister tükendim!..Kulak da asmaz vaziyete!
İnsafı geçmez yanından ki istersen gir yedi kat yerin dibine!
Yâr cefası,yürek törpüsü!..Naz-ı yâr,tek facia muhabbetime!.
İçinden geçen sualin,neden öyleyse bunca sevmeksin diye?!
Ben bilir miyim ne ettiğimi?!.Sevda diye sardım onu bir kere!
Sonrasını da hiç anlamam!..Gül yerine diken yetişti sinemde!
Pek tatlı diye anlatılan aşkı da sevilmediğimde döndü zehre!..
Bin tutam eza,bol ayrılık ile sunuldu kalbe altın kadeh içinde!.
İncinmesin yâr diye içtim belki de!..Veya öyle bir şey nihayette!
Tek kusuru da reva görmem aşka!..Arşa açılan kapıdır sevene!.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TILSIM
PoetrySevilen bir tılsım içinde doldu gönle,sevdim dedim yetmedi!..Yüreği serdim önüne,aldı gitti de bir kez yârim demedi!..
