Gönül ağladı, can dayandı! Bunca ezamın sahibi sevdiğimdir diye.
Bu sırrı, sen bilemezsin! Çün, aşkı hakikati ile hiç yaşamadın diye!.
Söyletme beni yine acın ile! Bir kez olsun sevdin mi çıkarsız halle?.
Bırak, lafı oraya buraya taşımayı! Aşk oldun mu ömründe bir kere?!
Demem ondandır ki sevilmek hevesiyle yanına uğrayamazsın bile!
Yürek ağladı, acizi dayandı! Onca çektiğim cefa, yârdan tesellisiyle!.
Böylesi tahammülü sen anlayamazsın! Çün, hiç aşk olamadın diye!.
Dedirtme şerri bana sensizlik derdiyle!. An olsa, erdin mi sevmeye?!
Geç sevunmayı, bahaneyi!. Muhabbetin hakkını verdin mi alemde?!
Anlayacağın o ki zinhar sevda denen tılsıma, eremezsin o kalbin ile!
Ten ağladı, tutkun dayandı! Onca aşkın sahibi, nihayetinde yâr diye!
Sabrın fevkini, idrak edemezsin! Çünkü, halin daima aşığına bigane!
Konuşturma beni elem ile! Bir kere olsun geldin mi viranın gönlüne?.
Ko artık inkarı bir yana! Hasretini kavuşmaya döndürdün mü aşk ile?
Öğreneceğin şu ki bu vaziyetinle varamazsın muhabbetin hakikatine!
Aşk ağladı demadem elinde, vurgunu dayandı!. Yine de severim diye!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TILSIM
PoetrySevilen bir tılsım içinde doldu gönle,sevdim dedim yetmedi!..Yüreği serdim önüne,aldı gitti de bir kez yârim demedi!..
