Bu yürek çok kırgınlık barındırır da en kötüsü hüsranın!
Zaten mevzum sensen, gayrısı gaileden bile sayılmasın.
Ansızın gelen felakette yıkım fena olur, tıpkı senin aşkın!
An içinde vardın, estin, gürledin kalbi bir başına bıraktın.
Kalıverdim öylece desem, basit kalır! Hanemdeki baskın!
Bir süre sustum, hal nedir diye... Ah ki tek kalan ayrılığın!
Dedim de kendime, elbet bir yer bulunur canda buna da!
Bu aciz ne afetler gördü, lakin ebedi şikest oldun bağırda!
Yanılmışım, heyhat kendi avuntumda! Yârim geçmez bela!
Bendeki yürek çok güzeli gördü de şahısın aşkın bağında!..
Olmaz demeyin, o ezayı bildikten sonra asıl sevmek canda!
Hakikati görmeyen kul hep cahil!. Gezip durur yanılgısıyla!.
Böyle böyle tüketiyoruz ömrü de göz açılıyor esasa varınca.
Bu yürek çok elem sakladı! En birincisi sen diye aşka kırgın!
Bolca fırtınayı da gördük, hep iyi günü olmaz ki yâr aşkının!
Kat kat sardım sızını bol düş ile fakat, durmadı kalp sancısı!.
Kime ne diyeyim?! Vaziyet gayet açık! Sen ayrılığın sultanısın!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TILSIM
PoetrySevilen bir tılsım içinde doldu gönle,sevdim dedim yetmedi!..Yüreği serdim önüne,aldı gitti de bir kez yârim demedi!..
