TILSIM

GÖNLÜMÜ YIKTIĞINDA!

Ne sen kaldın gözümde ne de dünya kaldı, gönlümü yıktığında!

Kulun aşkta kıyameti densin, canımdaki bu eleminin adına da!.

Serapa sevmek, ziyadesiyle cefa demek! Nasıl hal kalsın aşkta?!

Yâri kâfir olana, gamını taşımaya kavi yürek gerekli canla başla!.

Yoksa bin alem ihsan edilse hale, billahi sığmaz sevda azabıyla!.

Ayrılık kıstırdı mı köşeye aşkı, bir bakın, aşık nasıl elemi firakla!..

Arz-ı şedit dense çektiğine, vallahi az kalır hanesinde olan aşkla!

Kolay mı?! Ne karşılığı var yâr gönlünde ne de avuntusu varlıkta!

Al kendini at muhabbet ummanına!. Ya batmak ya çıkmak yârla!.

Çok azdır sevilip de erişen sevda bağrına,çoğu helâk aşk nârıyla!

Çün karşılık görmezsen onca âb kafi gelmez bile alaz-ı sevdanda!

Ne sen kaldın gözümde ne dünya kaldı! Düşünce ezanın belasına!

Yüreğin aşk ile imtihanı denilsin, böylesi şerrin muammasına da!.

Tepeden tırnağa aşk olmak, zati diri diri yere girmek demek cana!

Yâri insafsız olana, yokluğu taşımak için çelik kalp gerek fazlasıyla!

Yoksa, cümle arz verilse aşığa yine de sığmaz bunca aşkın ezasıyla!

Kavuşma hevesi çökünce kalbe görün ki aşık nasıl meczup aşkıyla!.

Gönülde deprem deprem üstüne!. Seveninde takat komaz nazıyla!.

Ne seni tanırım ne dünyayı bu halle çün aşk tak eder cana ayrılıkla!