Aşk verildi dünyaya da yaşamanın asıl nuru dolup taştı yüreğe.
Esas mana böylece var oldu, aslımız sevmekten iltifat, fikrinde!
Sarsın her yönden canı ki o vakit yaşadık diyelim, öz minnetle!.
Sevemeden gitmek, hiç göz açmamaktır aleme, ulu kayıp diye!
Zaten yüreğin hiç çarpmadıysa ne diye geldin arza kul sıfatı ile?
Gafil kişi nerden bilecek, yüce aşktan birer katreyiz yeryüzünde!
Hakikatimiz, özleye özleye dönmek, muhabbetin gül bahçesine!
Kim eş koşarsa sahteyi esasına, en büyük vebale sahip küfrü ile!
Malûm yaşamdan saymak, şer!! Gayptan indirildi aşık yüreklere!
Ehl-i aşk fevkâladedir bu nazar içinde, sevmek ile aşkına ere ere!
Daha da inanmazsan, bil ki hiç karşılaşmamışsın muhabbetinle!.
Aşk verildi dünyaya da hayatın sihri buradan geldi ziyade gönle!.
Asıl manamız öylece verildi hilkatten, kulu kul yapan sevda diye!.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TILSIM
PuisiSevilen bir tılsım içinde doldu gönle,sevdim dedim yetmedi!..Yüreği serdim önüne,aldı gitti de bir kez yârim demedi!..
