Aşk misali gelenin, viran edip gitmesi bilindik akıbettir gönle.
Sahtesinde, hayır olmaz dolasıyla da kalp görmüyor sevince!
Takat hırsızı bu yoldan giriyor haneye, aşk postunu giymekle!
Benzeri, hiç tutar mı hakikatin yerini? Elem, aslı zuhur edince!
Lakin seven, geç kalır anlamaya da sonrasında hep kederiyle!.
Kurt, gelmiş kuzuyum diye! Sen onu sevmişsin, yâr kisvesiyle!.
An olup bildiğinde şer sıfatını aşk değişmez ki! Hep sevdiğince!
Sevda gibi kalbe varanın,yıkıp dökerek gitmesi, şaşmaz netice!
Gibisinden, gerçek sevmek çıkmaz da aşk âmâ hep ziyadesiyle!
Muhabbet faciası bu desiseyle geliyor kalbe, aşık görüntüsüyle!
Fırsatçıdan, aşk çıkar mı ki?! Gam u kederi, fikirsiz terki gelince!.
Fakat canı kaptıran, iş işten geçince idrak! Neye yarar gecikince?
Kötü niyet, gelmiş seviyorum diye! Üstelik çok sevilmiş aşk diye!
Gayri oldukça geç! Hâlâ ki muhabbet kalırsın,tahammül yettikçe!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TILSIM
PoesíaSevilen bir tılsım içinde doldu gönle,sevdim dedim yetmedi!..Yüreği serdim önüne,aldı gitti de bir kez yârim demedi!..
