Evvela sen geldin ömrüme, peşinden de aşk ihsan oldu yüreğe!
Buyur zulmüm, ten ü canım senin!! Hoş geldin, acizin hanesine!
Lakin hiç sevemedim,nihayetinde buyuranı! Ne işim olur terkle?
Her seven, saadet olmayı diler! Felaketinin ne işi var sevmekte?!
Bilmez kul, geç öğrenir elemin olduğunu da! Tamtakırım çarede!
Musibeti davet eden, çıkarını da lütûf etmez mi ziyade sevenine?.
Aslı inkât etmem, sevmek vazifem de hiç insaf olmaz mı naz içre?
Kalbi kaptırdım diye, nâr-ı azabını mı taşıyacağım daima alemde?
El insaf! Özün cevheri bende ama, yine de gam olmak düşer hale!
Bu ahvalde yârin hiç mi kabahati olmaz?! Aşk gibi geldi gönlüme!.
Yalan büyük vebal sevdiğim!Hiç mi akıl etmedin ayrılık hevesiyle?
Pür umut olup gidivermek,hangi sevmek kuralında var ki aşk diye?
Netice yokluk!. Meğer en hakiki sahte senmişsin muhabbet içinde!
Ebleh yürek, nasıl da buyur etti seni aşka, ebedi kıymetimsin diye!.
Olup olacağın kuru ayrılıkmış! O vakit neden kullandın aşkı kalbe?!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TILSIM
PoetrySevilen bir tılsım içinde doldu gönle,sevdim dedim yetmedi!..Yüreği serdim önüne,aldı gitti de bir kez yârim demedi!..
