Beni hiç sevmeyenin yanından ayrılmaz ki yüreğim bir an!..
Vaziyet öylesine tuhaf!..İstemez de türlü ezaya tek derman!
Ne denir ki?!.Gönül işte!.Sevmesi de inadı da hep azim içre!
Takmış sinesine yâr diye bir acımasızı,derdinde bayramı ile!.
Belli olur mu aşkın işi?!.Bazı,böyle gelmez günün hevesinde!
Büyülenip kalmış,bir sevda bakışında,kavuşacağım diye illâ!.
Yâri amanı bilmez!..Bendeki akıl firar çoktan!..Gözü vuslatta!.
Bir de bahar gelmiş üzerine!..Çiçeği,böceği derken pür mest!.
Ten tüyden hafif!.Gönül misliyle meczup,fikir çoktan sermest!
Böyle havalar,yoldan çıkarır asıl ki az buçuk laf dinleyen kalbi!
Tabii bu bendeki esinti!.Yâr ise zevk ü sefasında,unuttu acizini!
Beni hiç sevmeyenin yanından ayrılmaz sevda,hale kâr etmez!.
Doğru,bir sevdiğim var da onca gün içre birini beğenip gelmez!.
Kışa ziyade soğuk diye bahane eder,yazı ki pek hararet içre bilir!
Hazan karamsar,bahar işi ziyade!..Aşk diye hangi mevsimi bilir?!
Dün ü günü hep bahane!..Yine sükût ederim,yâr aşkımla yegane!.
Beni hiç sevmeyene aşkım derim ki külli yalanı bile güzel eyleye!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TILSIM
PuisiSevilen bir tılsım içinde doldu gönle,sevdim dedim yetmedi!..Yüreği serdim önüne,aldı gitti de bir kez yârim demedi!..
