TILSIM

KULLUĞUM...

Kulluğum yücenin yücesine,her zerrem Rab eseri diye diye!..

Aşkımsa bir yârime,külli nedeni bilirim tek yaratandan gele!..

Gel de sevmeyi istemem de!..Alemin özü bile muhabbet ile!..

İbadet bazı aşk içinde gizli,güzelliğin gücü bilinsin hep diye!..

İnkâr,küfre girer!..İnanmamak elde mi her nefes iman içinde!.

Asıl yandığım bir aşktır ki veren de en latifim!.Gerisi de vesile!

Nasıl yazmadan durayım?!.Yeganemi anlatmak,ibadet kalbe!..

Bilip de söylememek ki layık mı sevda adındaki o mertebeye?!

O yüzden ki mısra mısra zikirsin ziyadesi ile seven gönlümde!..

Cümle mahlukat dahi sayısız kere anar adını,günde defaati ile!.

Ben aciz de yazarım,bunca sevmek Mevlâm katından gelir diye!

Belki anlattığım bir yâr rivayeti ama,hakikatim bir tek sevmeye!

Bilinmez,görülmez,eşsiz ama,inanmakla yüreğimin mabedinde!

Ah ki yâr,tutuşmaya yararsın sadece,kusursuz asla varayım diye!.

Kulluğum ki yücenin yücesine,her zerrem Rab eseridir diye biline!

Aşkımsa tek yârime,bilirim ki bunca sevilmen arştan gelir acizine!