Olmadığın her an darda bu yürek ama,alışılıyor ona da!
Sen yine kendini sıkıntıya koma,hep eziyettin zati aşkla!.
Hangi kul sarılır belaya?!.Ben gibisi tabii ki de yârim tatlı!
Ayır kalbi ayırabilir isen aşktan!..O cefam sanki Kaf Dağı!.
Uğraşıp dur erişeyim diye!..Vardıkça kaçar,hep imkansız!.
Vefasızı sevmişim meğer de dermanını dilesem faydasız!..
İnsan olamaz dediğine de alışıyor zamanla,hep sevmekle!
Bir bakıver ki daha ne bıraktın edilmedik,yâr oldum diye!..
Aslında öyle de tuhaf!..Kul azap çektikçe dayanıyor daha!..
Edemem'i çıkarın lûgattan!..Neden olmasın muhabbetle?!
Nelere tahammül ettim hesapla!..Vaziyet senle muamma!..
Ben dahi zor tanırım kendimi!..Kalbim aşk ile yerle yeksan!.
Ve yaşıyorum diyorum hâlâ da!..Bütün sihrim de sevdadan!.
Eriyorum hatta bitiyorum da sen olmadan tükenemiyorum!.
Bu nöbetlerde aşk ile geçiniyorum,tek sende var oluyorum!..
Birden alem yerinde sayıyor!..Her şeyim de senle sil baştan!..
Bulunmadığın dem güç fakat,yüreğim çoktan alıştı ona da!..
Sen yine yorma kendini,hep bilindik günahımsın karşımda!..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TILSIM
PoetrySevilen bir tılsım içinde doldu gönle,sevdim dedim yetmedi!..Yüreği serdim önüne,aldı gitti de bir kez yârim demedi!..
