Hicranını, yâr-i asıl eyledim gönle, senden daha vefalı acizine.
Geçinip gideriz aynı hanede, senden gelir onca güzelliği diye.
Varsın meczubu desinler, onlar yanmamış ki ben gibi o kâfire!
Kol kırılır yen içinde kalır, gülerim yüzlere de nalanım içimde!
Ah ki aşk ne kadar saklanır bilmem! Adın geçince vurur gönle!
Kendimi kandırırım, sırılsıklam aşkım, gizledim sanırım bir de!
Her fenanı da dost eyledim gönle, yokluğunu unuttursun diye!.
Boşver çılgın desinler hale! Onlar hiç bilmez sensizliği yürekte!.
Zaten hangimiz tam akıllı ki?!. Koşuyoruz olmazların peşinde!..
Önce kendilerine baksınlar!. Hiç değilse yanmak muhabbetine!
Her dediğin lafı inci misali dizdim gönle, kâh akı kâh siyahı diye.
Ardında kalan yegane ziynettir kalbe! Yâr dilinden iltifat sevgiye.
Kimseler bilmez, ben dinlerim her birini hasret cana tak edince.
Tuhaf bir ömür bendeki! Terkle, hüzünlerle yaşarım yüreğimde!
Bir türlü kalamam tek başıma! Yârin tasası gitmez nimetim diye.
Bazı kavga bazı vuslat oluruz ayrılıkla! Müşterek sevilendir yine..
Kendi gideli çok oldu ama, bin türlü sıkıntı bıraktı ardında aşk ile.
Gel de unut! Ne mümkün?!. Yok da yadigarı pek çok aciz yürekte.
Git de denmiyor aşkın kâfirine! Her bir şerrini can eyledim tene!.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TILSIM
PoetrySevilen bir tılsım içinde doldu gönle,sevdim dedim yetmedi!..Yüreği serdim önüne,aldı gitti de bir kez yârim demedi!..
