Bilmem,bu kaçıncısı!..Yazdım,çizdim insaf-ı aşka gelirsin diye!.
Ya ben beceremedim anlatmayı çok sevmenin heyecanı içinde.
Ya da sen pek hünerliydin her lafımı göz ardı edip işitmemekte!
Orası öylesine karışık kalsın!..Kimse kabahati almaz da üzerine!
Hadi büyüklük bende kalsın!..Tüm suç benim olsun sevmek ile!.
Bülbül de ziyade sevmişti cananı lakin,bilirim sonları beyhude!.
Hani diyorum,yeter ki adımız imkansız olmasın!!..Aşkın bende!.
Olur ki bir gün sever isen,beklerim her zaman karanlık haneme!
Azıcık da ben gün yüzü göreyim diye!.Yârim nurumdur gönlüme!
Bu kaçıncı davetim bilmem!.Eremedin de bir türlü güldürmeye!.
Yine hoş söz edeyim!..Çabuk da incinirsin bilirim aşkımsın diye!
Yani,zat-ı âliniz ziyade meşgul sanırım,uğramaz muhabbete bile!.
Laf cambazlığı,söz ebeliği vaziyetim!.Biri bile olsa yüreğine küpe!
Yeter hatta artar dahi,sen yorulma!.Azla yetinmek marifeti bende!
Bir bilsen nasıl aşk olduğunu!..Meczubun barınır ten ile kalbimde!.
Bu yüzden ayrılık geçmez ki benden!.Her mısram da yâri ikna diye!
Hiç saymadım sözümü,bereketi kaçmasın diye!..Her biri aşkın ile!..
İltifat buyur,uğra fakirine!.O vakit derim,boşa da yazmamışım diye!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TILSIM
PoetrySevilen bir tılsım içinde doldu gönle,sevdim dedim yetmedi!..Yüreği serdim önüne,aldı gitti de bir kez yârim demedi!..
