İzin verseydi yazgımız,dolu dolu yıllar içinde aşk olacaktık!.
Akıbet de malûm!..Bağrımıza dolan tek nasibimiz yalnızlık!.
Şöyle bakıyorum da olanla bitene,bizde bir terslik var sanki!
Herkes,mesut gibi kendince yakalamış bir ucundan saadeti!
Ya biz beceremedik ya da murada inat,mutluluk bizi es geçti!
Olacağına vardıktan sonra ahval hangi tedbir şifadır ayrılığa?
İzin verseydi yazgımız,belki şimdi biz de dönerdik gülen kula!
Hicran ile ağlamak yapışıp kalmazdı,yüreğin çaresiz bağrına!.
Böyle uzaktan bakmazdık aşka,bilip de aslı nasıldı acaba diye!
Ömür boyu kırgın ümitleri taşımak düşmüş hâlâ bekler kalbe!.
Aşığa yük değil hasret!.Bir de erişmek olaydı yârla aynı neşeye!
İzin verseydi yazgımız,sevda diye her an farklı sevinci yaşardık!.
Göklere ermesek bile vuslat şevkinde sevmekle kanat çırpardık!
Düşünsene bir kere!..Aşk ile yaşardık bütün boşa geçen seneleri!
Ne sitem olurdu ne gam!..Tek dert bilirdik azıcık azalsa,sevmeyi!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TILSIM
PoetrySevilen bir tılsım içinde doldu gönle,sevdim dedim yetmedi!..Yüreği serdim önüne,aldı gitti de bir kez yârim demedi!..
