Ayrılığı tıpkı sana benzetiyorum, varlığa bürünmüş hali olmalısın!
Çok anlattım vaktinde ama dikbaşlısın, değeri olmadı tek lafımın!
Bunu da anlamam! Hep muhalefetsin, oysaki yürekler sevecendir.
Halinin esrarı belli, bir yanın kötüye kul olmuş ama faydası nedir?!
İşte geldiğin arzdan gidiyorsun anbean, her ettiğin senin imzan ile!
Olanın, sil baştan gelmez tekrara! Hele de muhabbet bahsindeyse!
Ayrılığı aynen sana benzetiyorum, kişiye dönen vaziyeti olmalısın!!
Alemdeki cümle lisanı kullansam da sen yine bildiğini okuyacaksın!
Yine aklım ermiyor!. Hep kendi türkündesin ama, kul yanılmaz mı?!
Canına vurulduğumun!. Doyulmaz sevmeler bu kadar yabanın mı?!
Kabulümdür,göz açtığımda başladım azar azar yaklaşmaya vadeye!
O yüzden sevmek telaşındayım! Aşk dışı götürebileceğim ebet ne?!
Yok işte, anlasana aklı-ı evvelim! Neyin inadındasın daha ısrarın ile?
Gelelim seni sevmeye! Onca vakit sen dışı varamadıysa aşkhaneme,
Kesindir anlarım ki bendeki yürek tek senin için gelmiş geçer aleme!
Artık hal hangimizin sınavı bilmem! Ben aşkım, istersen reddet yine!
Hakikate varan gönül yanılmaz!. Yine sen hevesinde koşar nihayete!.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TILSIM
PoetrySevilen bir tılsım içinde doldu gönle,sevdim dedim yetmedi!..Yüreği serdim önüne,aldı gitti de bir kez yârim demedi!..
