I want you 2

Part 16

• POV Jake •

Wat zegt ze nou?! Met grote ogen kijk ik haar aan. Ik wil antwoorden maar woorden verlaten niet mijn mond. De schrik is ook in haar ogen duidelijk af te lezen. 'Nee uhm, laat maar.' zegt ze als ze doorheeft dat im geen reactie kan geven. 'Nee Liv uh..' Ze kijkt me met opgetrokken wenkbrauwen aan. Dan zonder wat te zeggen draai im me om en verlaat het appartement. Snel loop ik naar mijn auto. Ik neem plaats en staat een paar seconden voor me uit. Ik sla het stuur een paar keer hard en laat mezelf dan verslagen onderuit zakken in de stoel. Wat moet ik nu? Ik heb haar 3 jaar niet gezien en nu ik terug ben wil ik haar zo graag weer.. Ik zucht een paar keer, start de motor en rijd weg.
———-
Tevreden leg ik de deur in mijn auto. Ik heb de achterbank om moeten klappen maar hij ligt. Ik stap weer achter heg stuur en rijd naar Liv. Tja... ze moet nou eenmaal een nieuwe deur. Gelukkig is het niet zover rijden want het enige probleem is dat de kofferbak niet dicht kan. Snel rijd ik naar Liv. Ik zet de auto langs de stoep en haal snel de deur uit mijn auto. Via de trap loop ik weer maar boven. Als jk voor het appartement staat zie ik dat ze de deur gewoon rechtop in het kozijn heeft gezet. Ik krijg een kleine lach op mijn gezicht. Ik zeg de deur tegen de muur en geef dat een trap tegen haar deur. Ik zie dat ze zich vol schrik omdraait. 'Wat doe jij hier?' vraagt ze terwijl ze opstaat. Ik draai me om en pak de nieuwe deur die ik tegen de muur had gezet. Als ze me ziet met die nieuwe deur begint ze te lachen. Van binnen smelt ik. Deze lach, deze prachtige lach heb ik gemist.

Ik ben weer terug bij haar en ik ben meteen weer soft...

'Je nieuwe deur.' zeg ik dan simpel. Ik zet de nieuwe deur in het kozijn, raap de stukke deur van de grond en zet die tegen de muur, het plastic tasje wat ik om mijn pols heb hangen gooi ik leeg op tafel. Ik voel Liv haar ogen alle bewegingen volgen die ik maak. Ik pak 3 schroeven en een schroef machine. Ik schroef ze erin en pak dan weer 3 nieuwe schroeven en doe het zelfde
Liv draait zich om en verdwijnt de keuken in. Ze komt terug lopen met 2 biertjes in haar hand en kijkt tevreden naar de nieuwe deur. Ze leunt tegen de tafel aan en kijkt naar de deur. Ik ga naast der staan en kijk naar haar. Diep in mijn gedachten verzonken kijk ik naar haar.
'Wat?' vraagt ze dan met een kleine lach op der gezicht. Onschuldig gooi ik mijn handen in de lucht. Ze schud ligt met der hoofd en loop Nasr de bank. Ze laat zich zelf vallen en zucht dan.
'Weet je?' zegt ze dan. Ik draai me om en loop naar der toe. Ik blijf voor de bank staan. Ik steek mijn handen in mijn zakken en kijk haar vragend aan. 'Ik heb trek.' zegt ze simpel. Ik krijg een lach op mijn gezicht en schud ligt met mijn hoofd. Ze is niks veranderd.... Snel gooi ik mijn bier achterover en zet het flesje op tafel. Ik draai me om een loop weg. 'Ik haal wel Chinees!' schreeuw ik nog
———
Ik gooi het witte plastic tasje op tafel en kijk naar Liv. Ze schrikt wakker uit haar gedachten waar ze echt diep in was verzonken. 'Jij zat ver weg met je gedachte.' Zeg ik dan ook. Ze geeft niet echt een reactie. Er is wat met der aan de hand. Ze schept wat eten op der bord en gaat weer recht zitten op de bank. Ik doe het zelfde maar volg alle bewegingen die ze maakt. Wat zou er aan de hand zijn?
Terwijl ik mijn eten eet kijk ik naar haar. Zij kijkt alleen maar naar der bord. 'Wat?' vraagt ze. Ik geef geen reactie. Het enige wat ik kan doen is naar haar kijken. Ze is nog steeds knap... Langzaam glijden haar ogen af naar de mijne. Snel schuift ze het laatste beetje in haar mond en zet haar bord dan op tafel. Ze trek haar benen op en gaat in de hoek van de bank zitten, wat haar nog kleiner dus schattiger maakt.
Ik doe het zelfde maar ga languit op de bank liggen. Niemand verbreekt het oogcontact.

'Dus...' zegt ze dan. Inderdaad. Ook ik vind dit langzaam ongemakkelijk worden. 'Wat heb jij de afgelopen 3 jaar gedaan?' vraag ik haar dan maar. Ze zucht en kijk me weet aan.
'Nadat jij was weg gegaan ben ik zelf hier een studie gaan volgen. Die heb ik afgerond en toen ben ik gaan werken ik die strandtent.' zegt ze simpel. Een lichte pijnscheut gaat door me heen. Ik draai mijn hoofd weg. 'Wat is er?' vraagt ze zacht.
'Jou achterlaten was het domste wat ik ooit heb gedaan.' zeg ik zacht. Zo het is eruit. Ik heb het gezegd en het is de waarheid.
Haar adem stokt. Langzaam vinden mijn ogen de hare weer.
'Maar... hoe... jij heb een vriendin...' is haar antwoord. Ik ga rechtzitten en schuif naar haar toe.
'Claire is het meisje wat je heb gezien. Ze is niet mijn vriendin, ze is een vriendin. Wij hebben het 1 keer gedaan maar daarna kreeg ze Eem vriend. Toen het uitwas is er wat gebeurd tussen die 2 en toen stond ze ineens midden in de nacht voor mijn deur.' vragend kijkt ze me aan. Ze denkt dat ik lieg...
'3 jaar lang heb ik niet aan je gedacht. Nu ben ik terug, zie ik je en al mijn gevoelens en gemis zijn terug.'
Voorzichtig legt ze haar hand op de mijne. 'Maar jij heb Jelle.' zeg ik zacht.