I want you 2

Part 54

• POV Jake •

Ik slenter maar beneden. Het is nog vroeg en Liv slaapt nog. Ik loop de keuken in en maak een kop koffie voor mezelf. Met mijn armen leun ik op het aanrecht en met mijn rug sta ik naar de deur.
'Wat doe jij nou weer zo vroeg op?' Ik draai me om naar de deur opening en zie dat Jason en Luc de kamer in lopen. Ik grinnik en draai me weer om naar het koffiezetapparaat. Ik haal mijn kop koffie er onder vandaan en pak nog 2 kopjes voor de jongens. Zodra het klaar ik schuif ik de koffie over de bar naar de jongens die inmiddels aan de bar zitten. Ik blijf tegen het aanrecht aanleunen en kijk ze aan. Met hij bekende grijns staren ze me aan. 'Wat?' 'Weet je nog de vorige keer dat wij hier waren? Die avond dat je weer terug was hadden jij en Liv het nog al druk, om het zo maar te zeggen.' zegt Luc, wiens grijns alleen maar groter word. 'Die traditie moest zeker in ere gehouden worden?' Ik rol met mijn ogen en krijg een lach op mijn gezicht.
'Ach alsof jullie nooit seks hebben.' zeg ik dan. Ze barsten in lachen uit en komen niet meer bij. Ik maak mezelf los van het aanrecht en loop naar de kamer deur om die te sluiten. Ik draai me weer naar ze om en nog steeds staren ze me aan met een grijns. 'Shut up!' weer grinniken. Ik pak mijn koffie van het aanrecht en slenter naar de bank. Ik laat mezelf erop vallen en de jongens volgen mijn voorbeeld. 'Dus vertel eens, was ze beter dan al die andere meiden die je heb geneukt of valt het na al die jaren tegen?' Ik geef Jason een moordende blik maar zelf gaat hij helemaal stuk. 'Ik kan het zelfde vragen over Sophie.' meteen is hij stil. Ik grinnik en kijk hem trots aan. Hij rolt met zijn ogen en laat zich achterover vallen. 'Maar ff serieus. Hoe is het nou tussen jullie?' Ik open mijn mond om te antwoorden maar Luc is me voor. 'Goed. Als het slecht ging had hij die lach niet 24/7 op zijn gezicht. Ik grinnik en kijk naar Jason die tevreden naar mij kijkt.

'Maar Jake is heel schattig met die lach.' Ik draai me om en zie Liv staan in mijn trui. 'Ik ben niet schattig!' 'Sorry schat, ik hou niet zo van liegen.' zegt ze simpel. 'That's my gril!' horen we dan vanuit de gang. Emma en Sophie komen de kamer inlopen en slaan trots een arm om Liv heen. Liv grinnik en samen lopen ze naar ons toe. Liv laat zich op mijn schoot vallen, Emma kruipt tegen Luc aan en Sophie doet het zelfde. Ik druk een kus op haar voorhoofd en staar ik haar prachtige helder blauwe ogen. 'Wat?' zegt ze dan. 'Niks. Ik kijk alleen.' Ze grinnikt en laat haar ogen dan over mijn lichaam glijden. Bij mijn ontblote borst blijven haar ogen en ze fronst haar wenkbrauwen. 'Jake. Je word dik.' zegt ze simpel. Snel laat ik haar los en schiet van de bank. Ook Liv staat op en kijkt me lachend aan. 'You didn't.' 'I think she did.' zegt Emma droog. Ik geef Emma een vernietigende blik maar ze lacht alleen maar. Ik draai me weer terug Liv maar die staat niet meer voor me. Ik kijk de kamer rond maar nergens zie ik haar. Ik zet een paar stappen vooruit als er ineens iets op mijn rug springt. Stevig worden er een paar benen om mijn middel geslagen en 2 zachte handen wrijven over mijn borst. Ik sla mijn armen om haar benen en haar prachtige lach is hard te horen. Ik krijg een lach op mijn gezicht en draai me om naar de rest die ons met een lach zit aan te staren.

'Als jullie zo blijven kijken word het eng.' zegt Liv simpel. Ik grinnik maar laat haar niet los. Ze slaat haar armen nog steviger om me heen en legt haar hoofd op de mijne. Een warm gevoel bekruipt maar dan gaat de kamer deur ineens open. Ik voel dat Liv haar hoofd optilt en ook naar de deur opening staart. Haar moeder en broer lopen de kamer in en meteen krijgen ze een lach op hun gezicht zodra ze ons zien.
'Jullie zijn zo lief!' gilt haar moeder meteen. Liv haar lach vult weer de kamer en alweer bekruipt een warm gevoel me. 'Goedemorgen.' zeggen we dan allemaal in koor. Ze grinniken en lopen de kamer in. Liv haar benen laten mijn middel los. Automatisch laat ik haar benen los en ze springt van mijn rug. Ze loopt met open armen naar haar moeder en slaat haar armen om haar nek. Al snel laten ze weer los en geeft ze Niels een knuffel.

Een harde knal van de voordeur klinkt en zware voetstappen klinken door de hal. Meteen laat Liv Niels los en duwt hem voorzichtig naar achter. Haar bezorgdheid is zo schattig. Iedereen zit in stilte te wachten. Ineens word het stil. Liv kijkt me met lichte paniek in haar ogen aan. Ik geef haar een kleine glimlach en ze probeert het zelfde te doen maar het lukt niet. Weer klinken de voetstappen. Liv draait haar hoofd naar de deuropening en krijgt een grote lach op haar gezicht. Ze rent naar Arthur en springt hem in zijn armen. Een zware lach klinkt door de kamer en hij zet haar weer neer. Hij drukt een kus op haar voorhoofd en kijkt ons dan aan.
'Goedemorgen.' Hij kijkt de kamer rond maar zijn blik blijft hangen bij mij. 'Zijn jullie weer bij elkaar?' Ik krijg een lach op mijn gezicht en lief staart naar de grond. 'Ja.' zegt ze zacht. Met grote passen loopt Arthur op me af. Hij slaat zijn hand hard op mijn schouder.
'Als je haar weer pijn doet vermoord ik je.' zegt hij met een lach. Klein knik ik. 'Maar jullie horen bij elkaar. Ze heeft weken lang in mijn armen liggen huilen. Ik doe je wat als er weer iets gebeurd.' Ik knik licht en kijk naar Liv die ons met een rood hoofd aankijkt.

Ze maakt haar blik los van de mijne en staart naar buiten. Meteen rent ze de kamer uit. Vragend kijk ik naar de rest maar die halen hun schouders op. Harde voetstappen klinken op de trap en binnen de kortste keren staat Liv weer in de kamer. Ik kijk haar vragend aan maar ze haalt haar schouders op.

Weer klinkt er een harde knal van de voordeur door het huis. Harde voetstappen zijn te horen en weer staat er iemand in de deuropening. Een vieze grijns staat op zijn gezicht en Liv kijkt hem vernietigend aan. Liv haar moeder duwt Niels opzij en gaat beschermend voor hem staan. Jason en Luc veren uit de bank en gaat ook voor Niels en zijn moeder staan. Ik doe het zelfde en sla mijn armen in elkaar en maak mezelf groot.
'Hallo jongens. Jullie hoeven niet zo te doen. Ik ben het maar.'