I want you 2

Part 40

• POV Liv •

Langzaam open ik de deur. Meteen zie ik Brandon die me met een grijns aanstaart. Met een harde klap gooi ik de deur dicht.
'Oké Brandon, ik heb gedaan wat je zei ben je blij?!' zijn grijns word alleen maar groter. 'Ik neem aan dat dat een ja is. Hiermee verzoek ik je om te vertrekken.' snauw ik. 'Ach schat. Dit is nog maar het begin.' Mijn hart gaat sneller kloppen. 'Wat bedoel je?' fluister ik. 'Nou ik weet zelf wel hoe het gaat. Jij heb je vrienden nu vragend achtergelaten en jij bent weg met een schuldgevoel. Ik ben weg en jij gaat met open armen terug naar ze. Ik dacht het niet. Ik heb je tas gepakt wij gaan ff weg.' Ik voel mezelf wit wegtrekken en mijn adem stokt. 'Voor geen goud dat ik met jou mee ga!' zeg ik fel. Zijn grijns word alleen maar hoger. 'Uhm. Met één druk op de knop en alles staat online.' Ik zucht en kijk hem vermoeid aan. 'Best ik ga met je mee. Ik kijk nog ff in mijn kamer en dan ga ik mee.' zucht ik.

Ik snel naar mijn kamer en kijk rond. Ik snel naar mijn bureau en gris er een blad papier en een pen vandaan.

Heey guys, ik hoop zo dat jullie dit lezen. Weet dat ik van jullie hou en niet uit vrije wil ben weg gegaan. Brandon is weer terug. Waar ik heen ga ik weet het niet. Maar ik kom terug. Ik zorg daar zelf voor. Alles wat ik zei in het café meende ik niet. Ik moest. Hij heeft een lijst met geheimen van jullie. Hoe hij eraan komt en of het waar is weet ik niet maar ik kan geen risico nemen. Ik hou van jullie. Doei.

Snel gooi ik het papiertje in de bureaula en loop weer naar Brandon. 'Klaar?' Ik knik ligt en volg hem. Hij loopt de hoek om en ik sjok achter hem aan. Ineens stopt hij en vragend kijk ik hem aan. 'Stap in.' Ik draai een kwartslag en staar met open ogen naar het nieuwste model Audi A7. 'Hoe kan jij dit een vredesnaam betalen?!' 'Ik denk niet dat dat uitmaakt.' Hij haalt zijn schouders op en gooit mijn tas op de achterbak. Ik stap in aan de bijrijders kant en kijk mijn ogen uit. 'Ik zie dat je het mooi vind.' 'Mooi? Deze auto is prachtig. Maar het klopt niet dat jij dit kan betalen.' Ik doe mijn gordel om en sla mijn armen over elkaar. Hij grinnikt en rijd dan met plankgas weg.
———-
Vermoeid stap ik uit. Het is inmiddels 20.00 uur 's avonds en het begint donker te worden. Ik steek mijn handen in mijn zakken en draai me om naar Brandon die naast me is gaan staan. 'Waar de fack zijn we?' 'Een familie huis.' zegt hij en hij loopt naar de voordeur. Ik loop achter hem aan en scan de omgeving. Middle of nowhere.

Hij doet het licht aan en loopt door de gang naar de woonkamer. Ik loop achter hem aan en kijk rond. Echt groot is het niet maar het is oké. Een soort vakantie huis. 'Hoe lang blijven we hier?' Hij grijnst en draait zich om. 'Ik zal je jou kamer ff laten zien.' Hij loopt de trap op en ik rol met mijn ogen. Ik volg hem en loop de kamer in. Enkel een bed en een kaptafel. 'Ik ga eten maken.' Met dat gezegd te hebben loopt hij weg. Ik laat me op bed vallen en zucht. Wat moet ik nou? Ik weet niet wat hij van plan is maar ik weet wel dat ik niet ga zitten wachten. Ik moet hier weg.

Ik rits mijn tas open en kijk erdoor heen. Alleen maar kleren. Ik loop naar beneden en loop meteen door naar de keuken. 'Waar is mijn telefoon?' 'Op jou keukentafel.' Ik zucht en draai me weer om. Ik loop naar de woonkamer en laat mezelf op de bank vallen. Ik gris de afstandsbediening van tafel en zap wat door de kanalen. Niets boeiends. Niet dat ik mijn gedachten erbij kan houden. Ik moet terug. Ik wil terug.