I want you 2

Epiloog

• POV Liv •

Ik staar naar mezelf in de spiegel. Mijn haar hangt gekruld maar losjes over mijn schouders. Ik strijk mijn jurk nog een keer glad, deels om mijn zweterige handen af te vegen. Mijn hart gaan tekeer en mijn maag trekt samen. Het idee dat zometeen allemaal mensen naar me kijken maakt me al misselijk. Zacht word er op de deur geklopt en ik hoor de deur open gaan. In de spiegel kijk ik naar degene die binnen loopt.
Met een stralende lach en een twinkel in haar ogen komt mijn moeder binnen. 'Ben je er klaar voor lieverd?' Bang kijk ik haar aan. 'Ik ben zenuwachtig.' Ze begint te lachen. 'Dat is nergens voor nodig. Jullie horen bij elkaar. Het komt allemaal goed.' Ik zucht.
Het krakende geluid van de deur klinkt door de kamer en voetstappen galmen door de ruimte. Ik kijk weg van mijn moeder en zie Niels staan. 'Ben je klaar?' Ik haal diep adem en bijt even op mijn lip. 'Ja.' zeg ik dan. Snel blik ik in de spiegel maar dan loop ik Niels zijn kant op. Ik grijp mijn boeket van tafel en met z'n 3 lopen we de deur uit. We moeten een trap af, niemand zegt wat. Dan staan we voor grote, dichtgeslagen deuren. Mijn moeder drukt een kus op mijn wang en opent langzaam de deur. Niels en ik blijven staan. Het is stil. Hij pakt mijn hand en knijpt er zacht in.
'Het spijt me dat je hier niet met papa staat.' zegt hij dan. Meteen kijk ik hem vragend aan. 'Hoe bedoel je?' 'Dit is het intiemste vader dochter moment wat je ooit kan mee maken, en onze vader is er niet.' 'Ik zou niet willen dat papa hierbij was.' fluister ik. 'Dat weet ik.' zucht hij dan. 'En ik heb jou. Er is niks beters dan dat.' fluister ik erachter aan. Hij kijkt me met een grote lach aan en drukt een kus op mijn voorhoofd. 'Zullen we dan maar?' Ik neem nog een keer diep adem en knik dan.

Ik sla mijn arm om zijn elleboog en samen duwen we de deuren open. Meteen staat iedereen op. Instrumenten klinken door de zaal en af en toe hoor je zacht gefluister of iemand naar adem happen. Ik grinnik zacht en kijk snel rond tot mijn ogen bij het altaar zijn. Mijn adem stokt en ik moet moeite doen om hem niet omver te springen. Jake staat daar in een prachtig, donkerblauw pak met een grote lach op zijn gezicht. Zijn witte tanden stralen en zijn ogen glimmen van de tranen. Achter hem staan Jason en Luc die elkaar een box geven en ook een grote lach op hun gezicht hebben. Ik blik naar de meiden die beide de rode jurk aanhebben die ik heb uitgekozen. De bloemen trillen door hun trillende handen en de tranen lopen over hun wangen.
Langzaam voel ik Niels arm de mijne los laten en meteen kom ik terug in de realiteit. Hij drukt een snelle kus op mijn wang en gaat dan op de eerste rij naast mijn moeder zitten. Ik stap een trede omhoog en kijk recht in de helder, blauwe ogen van Jake. Enkele tranen biggelen over zijn wangen en ik voel dat mijn tranen ook waterig worden. Ik overbrug de ruimte tussen ons en druk een kus op zijn lippen. Hij twijfelt er niet over en kust meteen terug. Ik lach tegen zijn lippen en laat hem dan los. Ik kijk naar de ceremoniemeester en hij maakt het gebaar dat iedereen mag gaan zitten.
—-
'Dan gaan we nu over naar de geloftes. Jake..'
Jake laag mijn hand los en haalt een brief uit zijn broekzak. Even kijkt hij me onzeker aan maar dan focust hij zich op de brief. Ik zie dat zijn ogen over de regels vliegen en klein schud hij met z'n hoofd. Hij kijkt me aan en maakt heg papiertje tot een prop.

'Lieve Olivia. Dat jij hier vandaag tegenover mij staat is eigenlijk een onbeantwoorde vraag. Waarom zou zo iemand die zo lief en knap is met mij willen trouwen? Ik snap het niet. We hebben elkaar leren kennen op school en ik was zeker niet aardig tegen je, en dat is zacht uitgedrukt. Ik gebruikte meisjes en deed je pijn. Toch was jij de enige die ik wilde, al vanaf moment één. Jij was eerlijk en je gaf niet om mijn reputatie. Dat maakte anders en dat vond ik leuk. Het duurde dan ook niet lang totdat ik verliefd op je werd. Bij onze eerste kus werd ik warm, iets wat ik nog nooit op die manier had gevoeld. Zelfs niet bij Jess. Maar de volgende ochtend verpeste ik het en jij ging weg.  Dagen lang heb ik zitten huilen en ik liet niemand binnen. En toen je eindelijk terug was, lag ik in bed met Lisa. Dit was helaas niet onze enige hindernis. We hadden natuurlijk ook nog Brandon en Amber. Ik ga het niet verder over ze hebben maar goed.
Eindelijk had ik je. Eindelijk hadden we een relatie. Jij had mij levend weggekregen uit die loods en eindelijk konden we ongestoord samen blijven, tot ik die beurs aan heb genomen. De grootste fout in mijn leven. Ik heb jou drie jaar niet gezien maar vanaf het eerste moment dat ik je hier weer zag, in Los Angeles, ik was meteen weer net zo verliefd als toen ik weg ging. Ik wist het, jij zal altijd de enige voor mij blijven. Maar ook hier was het niet makkelijk. Jij wilde mij niet en toen dacht je natuurlijk dat ik wat had met Claire.
Waar het op neer komt is dat wij het samen niet makkelijk hebben gehad en toch zou ik het niet anders willen. Dit heeft ons sterker gemaakt. Dit heeft mij alleen maar meer in laten zien dat jij de enige bent. De enige waar ik altijd van zal blijven houden. En dat is dan ook de reden dat ik jou ten huwelijk heb gevraagd en jij zei ja. Iets waar ik je voor eeuwig dankbaar voor zal blijven.'

De tranen stromen over mijn wangen en ik moet moeite doen om de snikken in te houden. Hij lacht klein en zet een stap dichterbij. Met zijn duimen veegt hij de tranen weg en hij staart me aan. Ik haal diep adem en ik hem aan.

'Hoe moet ik hier nou overheen komen?' De zaal begint luid te lachen. Hij grinnikt en pakt mijn handen stevig vast.

'Lieve Jake. Jij bent de liefde van mijn leven. Ook al vond ik je in heg begin zeker een eikel. Jij was iemand die alleen maar om je reputatie gaf. Op een avond liet jij mij voor het eerst de echte Jake zien. Jij vertelde het verhaal over je vader. Voor het eerst zag ik dat jij ook emoties had en dat je je wel kon openstellen. Huilen lach je in mijn armen. Toen kwamen Jason en Luc binnen. Hij sprong van bed en duwen mij tegen de muur. Als je dit door verteld maak ik je dood, zei je. Het maakte me bang maar het deed me inzien dat de zelfverzekerde Jake die iedereen ziet, niet de echte Jake is. Jake is iemand die onzeker is. Als hij van iemand houd laat hij dat merken en hij zal altijd alles doen voor die mensen.
Steeds meer liet jij jezelf aan mij zien en steeds meer werd ik verliefd op je. Jij hebt dingen gedaan waarvan ik mezelf af en toe tijdens een ruzie nog afvraag waarom ik je het heb vergeven. Maar het antwoord op die vraag is heel simpel. Het antwoord is omdat ik van je hou. Ik wil bij je zijn. Jij bent de enige die mij kan troosten als het nodig is. Alleen in jou armen voel ik me veilig. Jij bent alles voor mij. Alles wat wij hebben mee gemaakt heeft ons sterker gemaakt. Door alles wat wij hebben mee gemaakt ben ik meer van jou gaan houden. En om deze redenen zal ik alles zo weer opnieuw doen.'

Een luid applaus klinkt door de zaal maar ik heb er geen oog voor. Ik heb alleen oog voor Jake waarbij de tranen over zijn wangen lopen. Ik knijp in zijn handen en meteen geeft hij reactie.

'Beloof jij, Olivia Marie Adams, Jake Carter, altijd te zullen steunen, in liefde en in tegenspoed, in ziekte en in gezondheid, in tijden van rijk en arm? Wat is daarop jou antwoord.' 'Ja.' 'Beloog jij, Jake Carter, Olivia Marie Adams, altijd te zullen steunen, in liefde en in tegenspoed, in ziekte en gezondheid, in tijden van rijk en arm? Wat is daarop jou antwoord?' 'Ja.' 'Dan zijn jullie nu volgends de echt verbonden. U mag de bruid kussen.'

Hij laat mijn handen los en slaat zijn armen om mijn middel. Ik sla mijn armen om zijn nek en meteen botsen zijn lippen op de mijne. Luid gejuich klinkt om ons heen maar alles valt weg. Het enige wat ik voel zijn zijn lippen op de mijne. 'Ik hou van je.' fluistert hij tegen mijn lippen aan. 'Ik hou ook van jou.' Hij trekt terug en staart in mijn ogen.
'Olivia Marie Carter Adams.' Zegt hij met een grote lach op zijn gezicht.
———
Song : Endlessly -> The cab