I want you 2

Part 9

• POV Jake •

Snel draai ik mijn hoofd om. Sophie staat daar met een grijns en de grootste ogen die ik heb gezien aan te staren. 'Wat willen jullie drinken?' vraagt ze zonder het oogcontact met mij te breken. 'Ik wil graag een cola.' zegt Claire en zacht tussen door. Langzaam verbreekt Sophie het oogcontact en kijkt naar Claire. 'Ik ook.' zeg ik nors. Ze grinnik en loopt dan weg.

'Wat was dat?' vraagt Claire met opgetrokken wenkbrauwen. 'Niks.' zucht ik het weg. Ze draait haar hoofd weg en staart naar de zee. Ik blijf maar staren naar de deur van de keuken. Ergens hoop hebben dat ik een glimp van Liv opvang. Na minuten lang gekeken te hebben draai ik mijn hoofd maar weer weg. Ik staar naar buiten en sluit me af van de rest.
'Gaat het?' Er word een hand op de mijne gelegd. Verschrik kijk ik naar onze handen die verstrengeld zijn met elkaar. 'Hier is jullie cola.' Meteen draai ik mijn hoofd weg en zie Liv staan. Shit! Snel trek ik mijn hand weg en kijk haar schuldig aan. Ik zie dat ze slikt maar ze kijkt me niet aan. Meteen loop ze weg. Ik kijk naar Claire die me met een kleine glimlach aankijkt. Ik glimlach terug maar het is niet gemeend. Snel pak ik mijn glas en giet het in 1 keer achterover. Snel glijd mijn blik naar Claire die mij onderzoekend aankijkt.
'Wat?' vraag ik met opgetrokken wenkbrauwen. 'Wat is er met jou?' 'Niks.' 'Tuurlijk. Maak dat de kat wijs.' zegt ze met een grinnik.

'Soof. Ik ga wandelen ben zo terug!' Ik kijk om en zie haar snel naar buiten lopen. 'Liv wacht!' maar ze is al weg. Ik draai me om en kijk haar na. 'O mijn god! Is dat Liv? Als in 'De Liv'?' Ik kijk naar de tafel en knik langzaam. 'Waarom zit je hier dan nog? Ga achter haar aan!' 'Claire ze heeft een vriend.' 'Alsof dat De Jake Carter tegen kan houden. Je heb 3 jaar lang bijna non-stop over de gepraat.' 'Claire laat het. Het is te laat.' Ik laat me achterover op de stoel vallen en staar depressief voor me uit. 'Ik ga betalen.' Ik sta op en loop naar Sophie. Ze voert het al in in de kassa. 'Je heb een knappe vriendin.' 'Ze is mijn vriendin niet.' Versuft knikt ze ja, maar ze zegt niks meer. Ik haal mijn pinpas uit het apparaat en loop weg. 'Kom we gaan.' Claire staat op, pakt al haar tassen en loop samen met mij de tent uit. Over het strand lopen we terug naar de auto. Ik kijk naar het zand en zeg niks. Claire zegt ook niks. Ineens voel ik dat mijn vingers verstrengelen met die van iemand anders. 'Het komt wel goed. Je vind echt wel iemand anders.' Snel kijk ik naar Claire die mij onderzoekend aankijkt. Ik zucht, niet in staat om wat te zeggen. Ik zet een paar stappen vooruit als ik ineens tegen iemand aan bots. 'Sorry.' verontschuldig ik me snel, maar ze valt al achterover. Snel grijp ik haar vast en ze ligt veilig in mijn armen. Ik veeg wat plukken haar uit haar gezicht als haar ogen tevoorschijn komen. Ik schrik en laat haar toch vallen. 'Auw!' Ik sta snel recht en staar haar alleen maar aan. Ik krijg ene klap op mijn schouder maar kom nog steeds niet in beweging. 'Sorry.' Hoor ik Claire zeggen. Ze steekt haar hand uit en helpt Liv overeind. Zodra ze staat klopt ze zich af en kijkt mij raar aan. Als haar ogen de mijne vinden komt er meteen een begrijpende blik in haar ogen.

'Oh Uhm... ik ben Claire.' Met moeite komt het oogcontact van ons 2 los en gaan haar ogen naar die van Claire. Ze zet een glimlach op. Een gemeende glimlach. 'Aangenaam ik ben Liv.' 'Weet ik. Ik heb veel over je gehoord.' Claire steekt haar hand uit en Liv pakt hem aan. Ze schudden het maar dan kijkt Liv mij met opgetrokken wenkbrauwen aan. 'Is dat zo.'
Ik voel dat ik rood word en kijk weg. 'Zeker. Deze jongen kon maar niet over je ophouden.' Meteen kijk ik Claire geïrriteerd aan. Ik hoor Liv zacht grinniken. Ik kijk haar aan. Ze heeft ene lach op haar gezicht. De mooiste van allemaal. 'Maar jij heb een vriend zeg ik zacht.' Ze wilt haar mond openen maar word onderbroken door haar telefoon die overgaat. Ze pakt hem uit haar broekzak zonder het oogcontact te verbreken. 'Heey.' 'Oh ik kom eraan.' Ze hangt op. 'Sorry ik moet gaan.' Meteen loopt ze weg. Ik kijk haar na tot ze uit het zicht is verdwenen. Ik draai me om en kijk Claire boos aan. 'Waar sloeg dat op?' 'Ja hallo.' Met een stugge pas loop ik door. Niet veel later rent Claire naast me. 'Sorry.' Ik stop met lopen en draai me maar haar toe. Ze heeft een schuldige blik ik haar ogen.

Ik kan dit nu heel even niet. Im zucht maar laat me dan in haar armen vallen. Ze slaat haar armen stevig om mij heen en ik hou haar stevig vast. Ik voel dat ze een paar kusjes in mijn nek drukt. Als vanzelf krijg ik een lach op mijn gezicht.
'Kom we gaan naar huis.' We lopen naar de auto en we gaan samen naar huis.