I want you 2

Part 75

• POV Jake •

'Jake wie is dit?' Ik draai me om naar Niels die met z'n armen over elkaar geslagen mij vragend aankijkt.
'Dit Niels, dit is Brandon. Hij is vroeger naar bed geweest met míjn vriendin. Ik heb ze betrapt. Dat heeft ervoor gezorgd dat ik meiden gebruikte zeg maar. Mijn ex heeft besloten om zelfmoord te plegen omdat ze niet zonder me kon ofzo. Ik weet het niet eigenlijk. Brandon kon het niet handelen dat im gelukkig werd met jou zus dus heeft hij besloten om haar te ontvoeren. Twee keer. En dat was nog niet genoeg dus heeft hij mij met een pistool enzo bedreigd. Oftewel, deze gast spoort niet en ik haat hem.' Zijn ogen worden vijf tinten donkerder en meteen kijkt woest naar Brandon. Dreigend zet hij stappen in zijn richting en heft zijn hand.
'Wat heb jij met mijn zusje gedaan?!' 'Het is niet wat je denkt!' 'Het zal wel.' 'Nee ik meen het!' Niels luistert niet en maakt aanstalten om Brandon een aardig harde klap te geven. Meteen zet ik een stap naar voren en hou zijn arm vast. Meteen kijkt hij mij vragend aan maar ik negeer het. 'Wat bedoel je?' 'Ik kan het uitleggen. Echt waar!' Even blik ik op Niels die mij aanstaart. Ik laat zijn arm los en en sla mijn armen over elkaar. 'Vertel.' Brandon zucht opgelucht en loopt dan langs ons heen. Hij laat zichzelf op de bank vallen en staart voor zich uit. 'Ja joh, neem plaats.' mompel ik. Niels hoort het blijkbaar en grinnikt. Ik rol met mijn ogen en neem dan ook maar plaats op de bank.

'Ik weet wat ik heb gezegd toen. Ik deed het omdat ik jou het geluk niet gunde, dat ik het deed om jou pijn te doen. En deels was dat waar maar niet alles. Ik gunde jou het geluk niet, niet na Jess. Niet nadat ze zichzelf van het leven had beroofd omdat ze jou kwijt was. Ik gunde jou Liv niet. Ze was veel te perfect voor je. Ze is veel te perfect voor je. Maar ik die iemand zou ontvoeren? Echt niet. Het idee zou niet eens in me op komen.
Een paar dagen voordat het internaat weer begon was ik in de stad. Uit het niets werd ik een steeg ingetrokken en daar tegenover me stond een oudere man. Hij keek me grijnzend aan maar ik had deze man nog nooit gezien. Hij vertelde me dat er een nieuw meisje naar het internaat kwam. Als ik haar in de gaten hield zou ik bakken met geld krijgen. Ik moest alles bijhouden wat er met haar gebeurde en dat aan die man vertellen. Ik vond het wel prima. Wat kon het nou kwaad om iemand in de gaten te houden en daar bakken met geld mee te verdienen? Het ging allemaal prima tot ik hen vertelde dat Liv verliefd was en dat die persoon ook nog eens haar kamergenoot was. Die man werd laaiend. Ik moest er alles aandoen om jullie uit elkaar te houden maar ik wist simpelweg niet wat. Hij kwam met het plan om haar te ontvoeren. Ik wilde niet.' hij zucht en staart naar de grond.
'Nadat ze weer terug op het internaat was had ik niks meer van die man gehoord. Ik dacht dat ik van hem af was. Toen werd ik ineens gebeld dat ik moest helpen om jou te ontvoeren. Als ik had geweten dat dat was voor jou vader en dat ik neer geschoten zou worden had ik het nooit gedaan. Na al dat gezeik had ik niks meer van ze gehoord. Toen bleek het ineens dat jullie uit elkaar waren omdat jij naar een andere stad ging vanwege je studie. Jaren heb in niks van die man gehoord. Tot een paar dagen geleden. Het enige wat ik kreeg te horen was dat ik hier moest zijn gister avond. Ik kwam als laatste. Er waren al twee andere mensen. Die man dus en ene Bart. Nog nooit gezien. Ik ving iets op met dochter, pistool en ex vriend. Toen ze me doorhadden waren ze ineens stil. Toen gingen we dus naar binnen en was Liv daar. Liv noemde die man haar vader en toen had ik pas door wat er aan de hand was. Die man het het erover dat ze haar talend verspilde en dat ze bij hem een grote aanwinst zou zijn. Die Bart en ik stonden er alleen maar bij. Liv bleef maar weigeren. Ze begon erover dat ze altijd gedwongen was en dat haar vader nooit echt van haar gehouden weest. "Als je echt van me hield zou je me niet hierin betrekken." ze bleef maar schreeuwen en toen haalde die man ineens een pistool tevoorschijn. Zonder enige twijfel haalde hij de trekker over en Liv viel met een oorverdovende klap op de grond. Die Bart en ik rende meteen naar haar toe en we deden er alles aan om haar bij bewust zijn te houden. Die man was even weg maar toen kwam hij ineens weer terug met benzine. Hij heeft het hele huis ermee bezaaid en alles afgebrand. Met Liv erin. Wij zijn met hem mee gegaan maar we hebben de hulpdiensten gebeld. Ik snap dat het moeilijk te geloven is maar im wist van niks.'

Hij zucht en kijkt me bang aan. Ik staar hem met open mond aan. 'Mijn vader...' fluistert Niels. Ik schrik op en kijk hem aan. Hij kijkt alleen maar naar de grond. Ik schraap mijn keel en kijk weer maar Brandon. 'Ik geloof je.' fluister ik.
Ik voel ik mijn zak en haal het doosje tevoorschijn. 'Hoe kon Bart?!' Ik gooi het doosje op tafel en sta op. 'Niels rustig.' 'Niks rustig. Hij was mijn beste vriend. En dan mijn vader.... Liv ligt verdomme in het ziekenhuis!' Hij staat op en beent stampvoetend weg naar zijn slaapkamer. Met een luide klap valt de deur achter hem in het slot.
'Hoe is het met haar?' 'Ze heeft geluk dat ze nog leeft. Haar luchtweg moest vrij worden gemaakt, dat is gelukt maar voor de zekerheid ondersteunen ze haar met ademen. Haar arme zitten onder de brandwonden. Ze ligt in coma.' De schrik is duidelijk van zijn gezicht af te lezen. 'Het is de vraag wanneer ze wakker word. Of ze wakker word.'