I want you 2

Part 45

• POV Liv •

'Brandie! Ik ben er!' Meteen zit ik recht. Ik lag lang uit op de bank en Brandon is even gaan douchen. De deur vliegt open. Eerst worden er een paar koffers in de kamers gezet en vrolijk komt ze binnen lopen. Op te hoge hakken waar ze niet op kan lopen, een te kort rokje waar haar kont onderuit komt en een zo'n strak shirtje dat borsten er gewoon uit hangen.
Ze scant de kamer af maar zodra haar ogen de mijne vinden verhard haar blik. 'O my god! Wat doe jij hier?!' gilt ze. Ik rol met mijn ogen en zucht. 'Dat vraag ik mezelf ook af mompel ik.
Licht gestommel hoor ik boven en al snel staat Brandon half aangekleed onder aan de trap. Hij zucht en kijkt ons allebei aan.

'Lisa wat fijn dat je er bent maar wat doe je hier?' 'Ik kwam even kijken bij mijn broertje. Wat doet dát hier?' doelend op mij. 'Dát heeft een naam.' meng ik me erin. Lisa zend me een dodelijke blik en Brandon krijgt een grijns op zijn gezicht. 'Ik heb haar meegenomen om Jake op de kast te jagen.' zegt hij simpel. Hij sloft naar de bank en trekt snel zijn shirt aan. Ik volg zijn bewegingen en het valt me nu pas op dat hij best wel spieren heeft. Hij laat zichzelf op de bank vallen en staart Lisa verveeld aan. 'Jezus Brandon! Hoevaak moet ik nog zeggen dat je het los moet laten en door moet gaan met je leven!' 'Jij moet je bek houden! Jij heb geen idee waar je het over heb!'
Lisa stampt 1 keer hard met haar hak op de grond en snel gaat ze naar boven.

Brandon sluit zijn ogen en laat zijn handen door zijn haar glijden. Ik volg elke beweging die hij maakt. Hij opent zijn ogen en zijn blik glijd naar de mijne. 'Ik ga deze discussie biet weer met je voeren.' zegt hij dringend en vermoeid. Ik grinnik maar blijf naar hem kijken. 'Wat wil je?' kreunt hij. 'Ik zeg dit echt niet graag, en dan bedoel ik ook echt niet; maar ze heeft een punt.' Hij zucht maar heeft er verder geen reactie op.

'Ik zeg dat echt niet om te zorgen dat je me dan laat gaan maar ga verder met je leven. Jess was niet de ware en er zijn echt meer meisjes en 1 van hen is de goede voor jou. Ik bedoel, hoe lang is het nou geleden? Ik weet hoe het is om iemand te verliezen. Ik weet hoe het is om die pijn te voelen. Maar je moet het los laten en vergaan met je leven.'
Hij knijpt zijn ogen samen maar de blik in zijn ogen word steeds donkerder. Woest kijkt hij me aan. 'Volgens mij heb jij Jake nog?' sist hij. 'Wie zegt dat ik het over Jake had.' 'Wat lul jij nou? Jij heb Jake nog. Je vrienden. Je ouders. Iedereen.' zegt hij zacht. 'Ja want dat zijn de enige mensen die van je kunnen houden.' zeg in spottend. 'Vertel dan.' zegt hij met een kleine grijns op zijn gezicht. Ik zucht en friemel aan mijn handen. Niet in staat om hem aan te kunnen kijken.
'Ik had een broer. Hij was 2 jaar ouder dan ik. We hadden altijd ruzie maar als er wat was hoefde ik hem maar aan te kijken en hij wist dat er wat was. Hij was er altijd voor mij. Op een dag kwam hij niet meer thuis. Weken lang was het een hel thuis tot dat de politie kwam met de mededeling dat hij was vermoord.' Minuten lang is het stil. 'O mijn god.' 'Ja..' ik zucht en veeg de tranen die over mijn wangen liepen weg. 'Ik wist het niet.' 'Niemand wist het. Tot nu.' 'Liv het spijt me.' 'Dan was er toch nog iets wat je niet wist.' lach ik. 'Maar ik meen het. Je moet verder gaan met je leven.' Hij zucht maar knikt dan ligt. Echt overtuigend is het niet maar het is genoeg. Het hele gesprek fluisteren we maar al snel word de rust verstoord door Lisa die luidruchtig binnen komt.
'Jezus wat is dit voor depressieve sfeer hier?' lacht ze. Ik rol met mijn ogen en sta op. Vragend kijkt ze me aan. Brandon schrikt meteen rechtop. Ik loop naar de deur maar word tegen gehouden door Brandon die mij terug roept. Ik leg mijn hand op de deurklink maar draai me om. 'We gaan zo eten.' 'Ik heb geen trek.'
Dat gezegd te hebben draai ik me om en loop naar boven. Ik laat mezelf op bed vallen en staar een beetje voor me uit. En voor het eerst in al die jaren bekruipt het lege gevoel van verlies me weer.
——-
Song : Hallelujah -> Pentatonix