I want you 2

Part 70

• POV Jake •

Voor de misschien wel twintigste keer op rij zet ik het koffie apparaat aan. Ik heb geen idee hoe laat het is, alleen dat het al licht is buiten. Wat betekend dat ik geen oog heb dicht gedaan vannacht.
Ik gris de kop onder het apparaat vandaan en laat mezelf weer zakken op de kruk van de bar. Ik kan er niet bij dat het uit is. Het ging net goed. Het was net weer aan. En daarbij, Liv zou het nooit op deze manier uitmaken. Zo is ze niet.

'Jeez, wat zie jij eruit.' Ik schrik op en kijk naar de deuropening. Jason en Luc. Ik geef ze een klein glimlachje. 'Nog steeds niks van der gehoord?' Ik rol met mijn ogen en staar weer voor me uit. Ik breng kopje naar mijn lippen maar het word ineens ruw uit mijn handen getrokken. De hete koffie valt over mijn handen en op mijn broek. 'What the fack!' 'Hoeveel van deze heb jij al op. Ga is een douche pakken of wat slaap.' Hard schuif in de kruk naar achter en sta op. Boos kijk ik ze aan.
'Ja voor ons hoef je niet zo te doen hoor. We kennen je en we zijn niet echt bang voor je.' Ik laat een lichte grom horen, loop hard tegen Jason zijn schouder aan en loop door naar boven.

Ik loop haar kamer in en haar geur dringt mijn neus binnen. Een brok ontstaat in mijn keel en het lukt me niet om hem helemaal weg te slikken. En paar tranen vallen op mijn wangen. Ruw veeg ik ze weg en ik geef een harde klap tegen de muur. De pijn in mijn hand trek mijn lichaam door maar het neemt de pijn van Liv niet over. Ik schud licht mijn hoofd en loop de badkamer in. Ik gooi mijn kleren in de wasmand en draai de douche aan. De verbrande plek in mijn hand tintelt maar ik negeer het. Ik was mijn haar. Ik spoel het uit en stap er weer onder vandaan.
Ik droog mezelf af en trek schone kleren aan. Mijn haren laat ik zoals het is en ik loop de trap af. Meteen blikken mijn ogen op de deur waar Luc staat die een pakketje aanneemt. Hij doet de deur dicht en meteen ziet hij me.

'Voor jou.' Ik storm de trap af en gris het uit zijn handen. Meteen steekt hij zijn handen onschuldig in de lucht maar ik geef er gaan aandacht aan. Ik loop de keuken in en gooi het karton in de prullenbak. Met het kleine doosje in mijn hand draai ik me om. Het is van hout in de vorm van een hart. Een kleine lach komt op mijn gezicht en ik steek het snel in mijn broekzak.
'Laat eens zien.' hoor ik iemand enthousiast zeggen. Meteen schrik ik op. Jason, Luc, Emma, Sophie en Niels staan allemaal op een rijtje met een lach op hun gezicht. 'Nee.' zeg ik nors. 'O mijn god. Het kan praten!' zegt Jason sarcastisch. Ik geef hem een dodelijke blik maar richt me dan weer op Emma die ineens voor me staat, met een grote lach op haar gezicht. 'Het maakt niet meer uit want het is uit. Forget it.' 'Jezus he. Ik dacht dat Jake Carter niet zo snel opgaf maar zodra het een beetje moeilijk word geef je op. Ik had wel beter verwacht.' 'Nu moet je niet zo gaan doen. Zij heeft het uitgemaakt. Niet ik.' Ze kijkt met diep in mijn ogen aan.
Ik voel dat iemand in mijn broek graait. Ik kijk op en trots staat Emma voor me met het doosje in haar hand. Ik probeer het uit haar handen te graaien maar vastberaden draait ze zich om. Ik sla mijn armen van achter om haar heen en probeer het doosje uit haar handen te krijgen maar het lukt niet. Ze worstelt hevig maar als het doosje open is stopt ze.

'O my god.' fluistert ze. Ik laat haar los en draai me om. Ik knijp mijn ogen dicht en knars mijn tanden. 'Jij wilde Liv ten huwelijk vragen.' Ik open mijn ogen weer en leun met mijn handen op het aanrecht. Nog steeds met mijn rug naar haar toe.
'Nee. Ja. Misschien. Weet ik veel.' zeg ik verslagen. Ik draai me om maar het enige wat ik zie zijn 5 gezichten die me vol medelijden aankijken.
———-
Song : Be alright -> Dean Lewis