I want you 2

Part 51

• POV Liv •

Ik duw de deur open. Meteen draait iedereen zich naar mij om. Ik hoor de voetstappen van Jake achter me. Even blik ik op Jake die de deur achter zich dichtdoet. Als ik weer voor me kijk zie ik Jason en Luc in dezelfde positie zitten. Op een bar kruk met hun ellebogen op de bar zodat ze erop leunen met hun gezicht naar mij toe gedraaid. Ik rolt met mijn ogen en loop op ze af. Luc is de eerste die opstaat om me te verwelkomen. Hij slaat zijn armen stevig om me heen en zo blijven we voor enkele seconden staan. Als hij me los laat pakt hij mijn schouders vast en kijkt me moeilijk. 'Ik zie dat je er nog bent.' zegt hij ernstig. Meteen geef ik hem een klap tegen zijn borst. Lachend drukt hij een kus op mijn hoofd en draait zich dan weer om, om plaats te nemen op de bar kruk. Mijn ogen gaan automatisch naar Jason die me met een lach aankijkt. Ook hij staat op en slaat even zijn armen om me heen. Als hij me los laat drukt ook hij een kus op mijn hoofd en gaat ook weer zitten. Ik draai me om, om te gaan zitten aan een tafel als ik ineens van achter word vast gegrepen. Stevig worden er armen om me heen geslagen en word ik tegen haar borst aan gedrukt. Ik begin hard te lachen en doe een poging om me naar haar om te draaien. Ik sla mijn armen om haar nek en zo staan we voor minuten. Als ze me los laat blijft ze me maar aanstaren. 'Soof wat is er?' 'Jason zei al dat je terug was maar nu ik je zo zie. Je bent er echt!' Haar ogen scannen mijn lichaam maar blijven steken bij mijn nek. Moeilijk kijk ik haar aan. Ik draai me even om en zie dat Jake met zijn handen ik zijn zakken en een neutraal gezicht naar ons staart. Ik draai me weer om naar Sophie en zie dat haar ogen inmiddels groot zijn geworden.
'Wat is er?' Langzaam heft ze haar handen naar mijn nek. Ze pakt de ketting van Jake, die onder mijn shirt zat, vast en legt hem in bet gezichtsveld. Meteen slaat ze haar handen voor haar mond. Ik voel mezelf rood worden en ineens zijn mijn voeten erg interessant.
Ze begint op een neer te springen en te gillen. 'O my god!' Ze blijft het maar herhalen en springen. Jason springt van zijn kruk en slaat stevig zijn armen om haar heen. Vragend kijkt hij me aan maar dan glijden ook zijn ogen af naar mijn nek. Hij krijgt een grijns op zijn gezicht en geeft me een knipoog. Ik begin te lachen en kijk weet naar Sophie die een lach op haar gezicht heeft van hier tot Tokio. 'En je heb me niet eens gebeld?' vraagt ze zacht. Ik grinnik maar schud mijn hoofd. 'Soof,' even blik ik op mijn horloge. 'Het is pas een kwartier geleden gebeurd.'

Ik hoor voetstappen achter me en niet veel later voel ik 2 sterke armen om mijn lichaam. Ik leun tegen zijn borstkas en krijg een kleine lach op mijn gezicht. Hij drukt zijn lippen in mijn haar en laat dan zijn kin op mijn hoofd rusten.
'Wat is pas een kwartier geleden gebeurd?' Meteen draai ik mijn hoofd om naar even die naar binnen loopt. Ze veegt haar handen nog af en haar broek en geeft geen blik op ons. Iedereen blijft stil. Ze zet nog een paar stappen vooruit maar kijkt dan op. Haar ogen scannen de zaal af maar blijven steken bij Jake en mij. Meteen krijgt ze een lach op haar gezicht en rent ze naar me toe. Ik begin ook te lachen en al snel vliegt ze me om me nek. Jake heeft inmiddels los gelaten en is bij Jason en Luc gaan staan. Dan laat ze me los en geeft me een klap op mijn schouder. 'Hoe durf je mij niet te bellen.' 'Omdat het pas net is gebeurd en jullie hier toch waren.' lach ik. Dan draait ze zich om naar Jake en vliegt hem dan om zijn hals. Zijn ogen worden even groot maar slaat dan ook zijn armen om haar heen. Ze zegt wat in zijn oor en Jake krijgt een kleine maar oprechte glimlach op zijn gezicht. Lachend schud ik met mijn hoofd en loop dan naar de bar. Ik loop naar achter en schenk voor iedereen een cola in. Sophie heeft toch geen dienst dus het mag.

Met een vol dienblad draai ik me weer om en kijk naar de rest die inmiddels heeft plaats genomen aan een tafel. Jason, Luc en Jake zijn druk in gesprek en hebben alle 3 een bekende grijns op hun gezicht. Emma en Sophie zijn ook druk in gesprek maar hebben beide een oprechte lach op hun gezicht. Ik loop naar ze toe en zet het dienblad op tafel. Ik neem plaats tussen Jake en Emma in en meng me nergens in. Ik graai mijn telefoon uit mijn zak om te kijken of ik nog wat gemist heb.
20 gemiste oproepen van mama.
Ik zucht en sta op. Ik zet een paar passen naar achter als Jake ineens mijn pols vast grijpt. Ik draai me naar hem om en kijk hem vragend aan. 'Waar ga je heen?' 'Me moeder mist me. 20 gemiste oproepen.' zeg ik terwijl ik met mijn telefoon heen en weer schud. Hij knikt en ik draai me weer om maar weer word ik tegengehouden door de hand van Jake die nog steeds om mijn pols zit. Weer draai ik me om naar Jake maar hij heeft zijn grijns weer eens op zijn gezicht. Ik rol met mijn ogen en buig me dan voorover om een kus op zijn lippen te drukken. Meteen beantwoord hij mijn kus en langzaam laat hij mijn pols los. Zodra hij helemaal los is trek ik me terug en zet snel een paar passen naar achter. Hij lacht naar me en ik blijf achterwaarts lopen naar de deur.
'Te lief!' schreeuwt Emma door het café. Ik leg mijn hand op de deurklink maar steek nog snel mijn middelvinger naar haar op. Ze beantwoord mijn middelvinger door middel van een luchtkusje en een grote lach. Ik lach terug maar loop dan naar buiten.

Ik loop een klein stukje het strand op en toets ondertussen het nummer van mijn moeder in. Na 3 keer overgaan word er opgenomen. Meteen sta ik stil en staar naar de zee. Zacht gesnik hoor ik aan de andere kant van de lijn.
'Mam? Wat is er?' lichte paniek bekruipt me en ik begin op de bal van mijn voet te bewegen. 'Liv kan je komen? Het gaat over Niels.' Mijn adem stokt in mijn keel en ik voel het bloed uit mijn wangen stromen. 'Ik ben er vanavond.' Meteen hang ik op en sprint naar het café. Ik zwaai de deur open. Meteen draait iedereen zich met een ruk naar me toe.
'Het spijt met guys. Ik moet weg.' komt er met veel moeite uit mijn keel.