I want you 2

Part 82

• POV Liv •

De tranen glijden over mijn wangen en ongelovig staar ik hem aan. Niet in staat om wat te zeggen trek ik hem overeind. Mijn handen liggen op zijn wangen maar hij staat mij verbaasd een een beetje bang aan. Dan druk ik mijn lippen op de zijne. Hij is verbaasd maar dan kust hij terug. Meteen trekt hij zich terug. 'Dat beschouw ik als een "ja".' Ik begin luidkeels te lachen en sla mijn armen om zijn nek. Hij tilt me op en draait me in het rond. Hij duwt zijn gezicht in mijn nek en drukt een paar kusjes in mijn nek. Dan zet hij me weer neer. Hij veegt voorzichtig de tranen van mijn wangen en haalt de verloren plukken uit mijn gezicht. Ik kan enkel in zijn ogen staren.
Hij opent het doosje en haalt de ring er voorzichtig uit. Even vinden zijn blauwe ogen de mijne maar dan blik hij weer op mijn handen. Mijn rechterhand pakt hij voorzichtig vast en hij duwt de ring om mijn ringvinger. Ik volg zijn handelingen en vol verbazing sla ik een hand voor mijn mond. 'Jake... die ring.' Meteen kijkt hij me aan. 'Vind je hem niet mooi?' vraagt hij onzeker. 'Hij is prachtig!' gil ik. Hij lacht luidkeels en kijkt me blij aan. Dan drukt hij zijn lippen op de mijne. Hij slaat zijn armen om mijn middel en drukt me tegen zich aan. Ik plaats mijn handen op zijn borst en meteen voel ik zijn hoge hartslag. Ik lach tegen zijn lippen aan maar hij trekt zich er niks van aan. Ik ben degene die terug trekt en hem lang in zijn ogen aankijkt. 'Ik hou van je.' fluister ik. Hij lacht klein en drukt zijn lippen dan tegen mijn voorhoofd. 'Kom we gaan.'
Hij draait zich om, pakt mijn hakken uit het zand en grijpt mijn hand dan stevig vast. Met onze voeten in het water lopen we terug.

'Waar gaan we heen?' 'Dat zul je wel zien.' grijns hij. Ik rol met mijn ogen en kijk dan naar de zee. Het is rustig met een oranje lucht erboven. Het is prachtig. Het is gewoon een fantastische avond. 'Jake?' Hij kijkt me aan. Meteen valt de twinkel in zijn ogen op. Die is niet te missen. 'Wat is er?' 'Hoe gaan we het doen met mijn kleren. En ik bedoel, ik heb geen huis en ik denk inmiddels ook geen werk meer.' Hij stopt met lopen en kijkt me niet-begrijpend aan. 'Je kleren die koop ik, je komt bij mij wonen en je werk, ja. Je moet gewoon weer ergens solliciteren.' zegt hij simpel. 'Ik wil niet dat je alles voor me komt.' 'Dan heb je pech want ik zal je er even aan helpen herinneren, ik word je man dus mijn geld is jou geld.' Ik grinnik. Samen lopen we verder tot dat we bin het café aankomen. Hij geeft mijn hakken aan mij en wacht tot ik ze aan heb.
Niet begrijpend kijk ik hem aan. 'Wat doen we hier?' 'Dat zul je wel zien.' Hij draait zich om en maakt aanstalten om weg te lopen maar ik hou hem tegen. 'Ze zijn gesloten, weetje?' Hij draait zich even om en lach maar loopt dan toch naar binnen. Verbaast volg ik hem en duw de deuren open.

Het is donker binnen en ik moet moeite doen om wat te kunnen zien. Mijn hand glijd over de muur en langzaam zet ik stappen. Ik kijk naar de grond. Even kijk ik op om Jake te zien maar nergens zie ik hem. Ik knijp mijn ogen samen tot spleetjes om beter te kunnen zien maar hij is nergens te bekennen. Weer zeg ik enkele stappen vooruit. Het getik van mijn hakken op de grond is het enige wat er door het café galmt. 'Jake?' Geen antwoord.
Langzaam ga ik de hoek om. Het licht springt aan een ik moet mijn ogen samen knijpen om niet verblind te raken. Ik knipper met mijn ogen en meteen valt de lange, gedekte tafel op. Verbaasd kijk ik rond.
Iedereen staat daar met een grote lach op zijn gezicht. Boven hun hangt een groot spandoek.
She said Yes!
Ik begin te lachen en iedereen staart me aan. 'Gefeliciteerd!' schreeuwt iedereen in koor. 'Awh jongens.' Ik loop naar ze toe en geef ze stuk voor stuk een knuffel. 'Dit hadden jullie niet hoeven doen.' 'We hadden niet echt een keus.' mompelt Jason. Vragend kijk ik heb aan. 'Jake.' zegt hij op een duh- toon. Ik grinnik en neem plaats aan tafel. 'Hoe wisten jullie überhaupt dat het ging gebeuren?' 'Wij zijn ingelicht. Sukkel.' grinnik Luc. Voetstappen galmen door het café en Luc krijgt een tik tegen zijn hoofd. 'Noem mijn vriendin geen sukkel. Sukkel.' Im grinnik en Jake komt naast me zitten. Hij slaat een arm om mijn rugleuning en kijkt me met een lach aan. 'Waar was je?' 'Ik moest even iets doen.' zegt hij simpel. Vragend kijk ik hem aan maar hij verbreekt het oogcontact en kijkt de tafel rond. 'Ik heb honger.' Jake pakt het eten en de rest volgt het voorbeeld. Langzaam komen mijn ogen los van Jake en ook ik pak wat eten. Langzaam komt mijn vork dichter bij mijn mond als ik word tegengehouden. 'Ga je nou serieus een feestmaal eten zonder mij?' Ik begin te lachen en laat de vork op tafel vallen. Ik spring van mijn stoel af en ren naar hem toe. Hij tilt me op en begint luidkeels te lachen. 'Gefeliciteerd zusje.' fluistert hij. Hij laat me los en staart me aan. Ik grinnik en ga weer zitten. 'Hoe wist je dat we hier waren?' 'Jake belde net. Ik ben meteen gekomen.' Meteen kijk ik naar Jake die rustig zit te eten met een lach op zijn gezicht. 'Dus dat was je aan het doen.' Hij legt zijn vork neer en kijkt me aan. 'Ik kon moeilijk je broer niet vertellen dat ze verloofd is.' zegt hij simpel. Ik grinnik en druk een lange kus op zijn lippen.
'Nog even en dan ben je, Olivia Marie Carter Adams.' fluistert hij tegen mijn lippen.
——
Song : Perfect duet -> Ed Sheeran, Beyoncé