I want you 2

Part 74

• POV Jake •

Ik schuif de stoel naast het bed naar achter. Langzaam neem ik plaats en voorzichtig pak ik haar hand vast. Bang om haar pijn te doen. Ik wrijf met mijn duim over de rug van haar hand en staar naar onze handen. Haar borst gaat langzaam op en neer en naast het gepiep van de monitoren is het doodstil. Langzaam glijd mijn blik af naar haar gezicht. Tranen wellen op in mijn ogen maar ze rollen niet over mijn wangen. Ik knipper een paar keer snel met mijn ogen en de tranen verdwijnen al.

'Wat is er toch gebeurd?' fluister ik. 'Waarom heb je niet gezegd dat je weg ging? Waarom heb je het uit gemaakt? Ik kan niet zonder je. Ik hou van je. Alleen van jou. En dan verdwijn je ineens en een dag later horen we dat je in het ziekenhuis ligt. Waarom? Wat heb je gedaan? Ik had je toch kunnen helpen? Wij hadden je toch kunnen helpen? Wij houden van je. Ik hou van je. Zoveel!'
Alles fluister ik. De brok in mijn keel groeit en weg slikken lukt niet. Weer wellen de tranen op en deze keer rollen ze wel over mijn wangen. De moeite om ze weg te vegen doe ik niet. Het enige wat ik kan doen is naar haar kijken, met mijn duim over haar hand wrijven en hopen dat ze wakker word. Ik zucht en sta weer op. Ik druk een kus op haar voorhoofd. Twijfelend  laat ik haar hand los en loop de kamer uit.

Niels staat nog steeds te praten met de dokter. Ik blik op de rest en die staan meteen op zodra ze mij zien. Ik schud een paar ik met mijn handen om de spanning van me af te schudden maar het lukt niet echt. Ik zucht, wrijf dan eindelijk mijn tranen weg en loop naar de rest. Ik steek mijn handen in m'n broekzakken en ga bij de rest staan.
'En?' vraagt Emma zacht. 'Haar armen zijn verbonden met verband vanwege de brandwonden. Verder is ze lijkbleek.' Ze knikt langzaam.
Ik draai me om naar Niels die moeilijk naar de dokter kijkt. Ik loop der heen en leg mijn hand op zijn schouder. Hij kijkt snel naar me, geeft me een kleine glimlach en kijkt dan weer terug. 'Maar zoals ik al zei. Ik kan niet garanderen wanneer ze wakker word. Het kan vannacht zijn, morgen zijn, volgende week, volgende maand. Ik kan je dat gewoon niet vertellen.' 'Ik begrijp het. Dank u wel.' Hij schud de hand en loopt dan weg. Niels draait zich naar me om en kijkt me onderzoekend aan. 'Hoe was het?' 'Zwaar kut.' zucht ik. Hij knikt begrijpen. 'Ga naar je zus. Nu.' Ik draai hem om en duw hen de kamer in.
Ik draai me weer om naar de rest. Luc en Jason zitten onderuitgezakt op een stoel met Emma en Sophie op schoot. Die twee meiden vallen zowaar in slaap. 'Boys ga gewoon naar huis. Het is een zware dag geweest.' 'Hoe bedoel je het is 17.00 uur pas.' 'Kijk even naar jullie vriendinnen.'  Ze blikken snel op de meiden en meteen verlaat een 'oh' hun mond. Ik sla mijn armen over elkaar en kijk ze aan. 'En jij dan?' 'Ik wacht op Niels.' Ze knikken begrijpend en staan dan op. Jason en Luc lopen naar me toe en geven me een knuffel. 'Bel ons meteen als er iets is. Je weet ons te vinden.' 'Komt goed.' Ze knikken en lopen dan weg.
Ik ga met mijn handen door mijn haar en laat mezelf op een stoel vallen.

Haar bleke gezicht blijft maar door mijn hoofd spoken. Emotieloos staar ik voor me uit. Alle emotie die ik in me heb is er de afgelopen uren uitgekomen. Ik ben leeg van binnen. Gedachtes razen door mijn hoofd. Hoe komt ze toch aan die schotwond? Hoe kan het dat haar appartement is afgefikt? Hoe kan het dat het allemaal zo is gelopen? Ik snap het gewoon niet. Mijn gedachte worden verstoord door iemand die ineens naast me staat. Ik schrik op. 'Waar is de rest?' 'Naar huis. Sophie en Emma vielen bijna in slaap.' Hij knikt begrijpend. 'Hoe vond je het?' 'Heftig. Ik snap gewoon niet hoe het zover heeft kunnen komen.' zucht hij. Nu ben ik degene die begrijpend knikt. 'Kom Jake, ga ook naar huis. We kunnen hier toch niks meer doen.' 'En jij dan?' 'Ik blijf wel hier. Hier heb im tenminste een bed. Ik kan nergens anders slapen.' 'Kom met mij mij. Ik heb een extra kamer.' 'Ik wil jou niet tot last gaan.' 'Niels doe niet zo raar. Als je hier blijft vreet je jezelf ook alleen maa op. Kom gewoon mee.' Hij knikt en samen lopen we naar zijn auto.
——
Ik steek de sleutel in het slot en open de deur. Ik knip het licht aan en gooi mijn sleutels op tafel. Een vertrouwd gevoel bekruipt me en ik laat mezelf vallen op de bank. Ik zucht even en kijk naast me naar Niels die ook op de bank zakt. 'Die kamer is van jou. Die deur, dat is de badkamer. Ik ga ff douche.' Hij knikt en zodra ik van de bank kom gaat hij languit liggen. Ik grinnik en loop mijn kamer binnen. Ik pak een joggingbroek en een boxer en loop naar de badkamer. Ik draai de douche aan en kleed mezelf uit. Zodra de warme stralen mijn lichaam raken bekruipt een ligt gevoel van ontspanning mij, maar de gedachtes die door mijn hoofd razen winnen het.
Snel was ik mijn haar en lichaam en draai de douche dan uit.

'Jake er staat iemand voor de deur!' 'Doe maar open ik kom eraan.' Snel droog ik me af, stap in mijn boxer en joggingbroek en loop de kamer in. Ik blik snel op de deur en zie dat Niels daar met iemand staat. Ik wil doorlopen om even snel een trui uit mijn kamer te pakken maar midden in mijn stap verstar ik. 'Jezus Christus. Ik ben maar net terug en jij staat alweer voor de deur. Als je verliefd op me bent kan je dat ook gewoon zeggen. Maar ik heb je al duizenden keren duidelijk gemaakt dat ik jou haat dus opgerot uit mijn huis.' Brandon staart me met grote ogen aan. 'Dit gaat over Liv.' fluistert hij.