I want you 2

Part 49

• POV Jake •

Rustig ligt ze in mijn armen te slapen. Ze stond gister gewoon voor mijn deur, alsof er niks aan de hand was.
Ik streel door haar haar en geniet van haar lichaam wat vredig in mijn armen ligt.
Een zachte kreun verlaat haar mond en meteen ontstaat er een lach op mijn gezicht. 'Hoe  laat is het?' fluistert ze. Snel blik ik op mijn telefoon. '10.30 uur.' Ze zucht en draait haar hoofd naar mij om. Ze krijgt een glimlach op haar gezicht en de mijne word allemaal groter. Ik druk een kus op haar voorhoofd en ik pak haar steviger vast. 'Jake ik krijg geen lucht.' fluistert ze weer. Ik grinnik en laat haar los. 'Ik heb trek.' zegt ze dan. Ik grinnik maar ga dan toch rechtop zitten. Ik stap uit bed en trek enkel een joggingbroek aan. Haar glimlach word met de minuut groter en een twinkel ontstaat in haar ogen. Ik grinnik en schud met mijn hoofd.
Ik kan mijn ogen maar niet van haar af houden. Hoe langer ik naar haar kijk, hoe meer ik besef dat ik haar niet kwijt wil. Ik wist het al maar mijn gevoel word steeds meer bevestigd. Ik druk een snelle kus op haar lippen en loop dan de kamer in.

'Als jij zo'n glimlach op je gezicht heb, heb je seks gehad.' hoor ik de stem van Jason droog zeggen. Met schrik draai ik me om naar de bank. En daar zitten ze wéér op een rijtje. Jason, Luc en Emma. 'Jake als je dat heb gedaan dan vermoord ik je! Hoe kon je! Eerst loop je te janken om Liv en dan neem je een ander?!' schreeuwt Emma. Verveeld steek ik mijn handen in mijn zakken en kijk ze verveeld aan. 'Oké, nieuwe regel. Jullie mogen hier niet zijn voor 12.00 uur.' wijs ik naar hun. Jason en Luc steken onschuldig hun handen in de lucht. Emma slaat haar armen boos over elkaar heen.

'Jeez, wat een herrie hier!' word en achter me gezegd. Meteen krijg ik weer een glimlach op mijn gezicht. Ik kan het niet helpen. 'O mijn god! Liv!' gilt Emma. Meteen stormt Emma op haar af en vliegt Liv om haar nek. Liv moet een paar stappen achteruit zetten ok haar evenwicht te bewaren maar slaat dan ook haar armen om haar heen. 'Je bent terug...hoe?' zucht Emma. 'Met de auto.' Ze laten elkaar los en kijken ons dan aan. Ik staar alleen maar naar Liv. Ze heeft mijn trui aan en het maakt haar nog schattiger.
Liv is de eerste die in beweging komt. Ze loopt op de jongens af en neemt hun beide stevig vast.
'Nu ga je toch niet meer weg?' vraagt Luc dan terwijl ze elkaar vast hebben. Liv grinnikt en laat hem dan los. 'Nee ik ga niet meer weg.' Opgelucht haalt hij weer adem.
Ik grinnik en ga dan op de bank zitten. De rest volgt mijn voorbeeld. Liv zit naast mij en kruipt dicht tegen me aan. Als vanzelf sla ik mijn arm om haar heen.
'Liv waar ben je geweest?' vraagt Jason. Ze haalt diep adem en haar ogen schieten door de kamer. 'Ik ben in een klein familie huisje van Brandon geweest. Ruim 4 uur hier vandaan.' 'Wat moest hij nu weer van je?' 'Het zelfde als toen. Jake zieke. Ik heb duidelijk gemaakt dat het Jake niets deed omdat we toch al uit elkaar zijn. Hij geloofde me niet. Toen vertelde hij waarom hij dit deed. Hij hield zoveel van Jess en voor even, op dat moment, had ik medelijden met hem. Maar daarna gaf hij me een klap dus was dat ook weer klaar. Uhm... sinds dien heb ik eigenlijk niet meer gegeten dus im heb trek.' even blikt je op mij. 'Gisteravond heb ik Brandon zijn auto sleutels gepakt en uit het raam gesprongen en hier heen gereden.' 'Gelukkig ben je weer terug. Jake hier was alleen maar aan het janken.' grinnikt Jason. 'Ach we zijn toch niet anders gewend van onze Jakie.' grinnikt Liv. Ik geef Jason een moordende blik en Liv een tik op haar arm. Ze drukt een kus op mijn wang en staat dan op. Ze sloft naar de keuken en ik volg elke beweging die ze maakt.
'Yo Jake, ze gaat alleen maar wat eten pakken.' Ik geef weer een moordende aan de jongens maar ze grinniken enkel.
'En hebben jullie al wat?!' is Emma ineens heel erg enthousiast. 'Nope.' 'Waarom nou niet? Jullie zijn zo leuk samen!' Ik haal mijn schouders op en staar haar aan.

Er word op de deur geklopt. Ik kijk de jongens vragend aan maar hun schudden hij hoofd. Ik sta op van de bank maar Liv sloft al naar de deur. Ik ga weer zitten en Liv trekt de deur open.
'Olivia.' 'Brandon.' Ik schiet overeind en loop naar de deur. 'Ah daar hebben we Jake. Mag ik misschien even binnenkomen?' Ik maak een aanstalten om de deur met een klap in zijn gezicht dicht te gooien maar Liv houd me tegen. Ze duwt me uit de deuropening en laat hem binnen. Trots steekt hij zijn handen in zijn zakken en loop hij naar binnen. Vragend kijk ik Liv aan maar ze schud met haar hoofd. Al de kleur uit haar gezicht is weg getrokken en ze toont geen enkele emotie meer. Ze doet de deur dicht en sloft achter Brandon aan. Ik loop achter haar aan en ga weer op de bank zitten. Liv staat naast Brandon  en staart naar de grond. 
'Wat doe je hier?' grom ik. 'Ik kom gewoon even langs. Aangezien Olivia zomaar is weg gegaan zonder gedag te zeggen.' Vragend kijk ik naar Liv maar ze ontwijkt mijn blik. 'Olivia?' Ze schrikt op en kijkt me aan. De paniek is duidelijk in haar ogen te lezen. 'Is dat je echte naam?' fluister ik. Langzaam knikt. Verslagen laat ik me achterover in de bank vallen. Wat is allemaal waar als ik haar echte naam niet eens wist? 'Olivia Marie Adams.' zegt ze zacht. 'O shit, heb ik nu iets geheims verklapt?' vraagt Brandon geschrokken, nog dat moet het voorstellen. Meteen sta ik recht. Ik trek Liv bij hem vandaan en ga beschermend voor haar staan. 'Jake laat hem.' Ze legt haar hand op mijn arm en probeert me ge kalmeren. Ze gaat voor me staan en kijkt Brandon aan.
'Ik heb je alles verteld. Mijn diepste geheim heb ik verteld. Je weet zelfs mijn naam en toch durf je hier zo te komen. Zelfs jij heb me alles verteld over Jess. Ik heb je mijn diepste gevoelens verteld. Lisa heeft tegen je geschreeuwd maar je liet me niet gaan. Tijdens het eten heb ik je sleutels weg gepakt en ik ben uit het raam gesprongen. Je had me daar niet eeuwig vast kunnen houden.' Brandon zijn blik is verhard. Hij staart Liv aan maar zegt niks. Hij kijkt de kamer rond.  Iedereen kijk naar hem met open ogen. 'Het spijt me Olivia.' Dat gezegd te hebben stormt hij het appartement uit.

Verslagen draait ze zich naar me om. De tranen wellen op in haar ogen en mijn hart breekt. Ik trek haar naar me toe. Ze slaat haar armen stevig om me heen en langzaam voel ik mijn borst nat worden. Ergens achter me hoor ik de deur open en dicht gaan maar ik geef er geen aandacht aan.
Langzaam laat ik haar los. Enkele tranen lopen nog over haar wang. Met mijn duim veeg ik ze weg. Ik trek haar mee naar de bank en kijk haar diep in de ogen aan. De rest ik weg gegaan.
'Als ik niet eens je naam wist, hoe moet ik dan weten wat wel en niet waar is?' fluister ik.
'Ik had een broer. Hij was 2 jaar ouder dan ik. We hadden altijd ruzie maar als er wat was hoefde ik hem maar aan te kijken en hij wist dat er wat was. Hij was er altijd voor mij. Op een dag kwam hij niet meer thuis. Weken lang was het een hel thuis tot dat de politie kwam met de mededeling dat hij was vermoord. Sinds dien heb ik mezelf Liv genoemd, puur om dat deel uit mijn leven weg te wissen. Jij kent de echte Olivia.' Ze drukt een kus op mijn lippen en forceert een kleine glimlach. Ik leg mijn hand op haar wang en trek haar dichter naar me toe tot onze voorhoofden elkaar raken.
'Ik hou zoveel van je.' fluister ik. Een oprechte glimlach komt bij haar tevoorschijn. 'Ik ook van jou.'
————
Song : It's gotta be you -> Isaiah