I want you 2

Part 13

• POV Jake •

Snel lopen we nar binnen. Mijn voeten doen inmiddels wel pijn. Meteen trap ik mijn schoenen uit en laat mezelf vallen op de bank. Ik zucht een keer en ga weer recht op zitten. Claire zit met een grote lach naar me te kijken. 'Wat?' 'Onze Jake is moe.' lacht ze. 'So?' 'Nee laat maar.' Ik schud met een kleine lach nee. Ik kijk naar de klok en zie dat het half 6 is. 'Pizza bestellen?' Meteen begint ze als een gek ja te knikken. Ik grinnik en bestel snel wat pizza. 'Ik ga douche!' schreeuwt ze terwijl ze de badkamer in loopt. Terwijl ze onder de douche staat loop ik naar mijn kamer er doe wat makkelijks aan. Snel doe ik een joggingbroek aan met een trui. Ik loop weer terug naar de kamer en laat mezelf op de bank vallen maar voordat ik eenmaal lig word er aangebeld. Ik grom wat en sta dan op. Ik slof naar de terug. Ik betaal snel en neem de pizza's aan. Ik doe de deur met een klap dicht en gooi de pizza's op tafel. 'Eten is er!' Meteen gaat de douche uit en binnen de kortste keren staat Claire voor mijn neus. Met een grote lach op der gezicht pakt ze haar pizza en komt naast me zitten.
Ik scrol wat door de films en zet er gewoon eentje op. In alle rust eten we ons eten op. In alle rust eten we ons eten op
—————
Een grom verlaag mijn mond en met moeite kom ik overeind. Snel geef ik een blik op de wekker. 11 uur. Ik grijp een paar keer naar mijn telefoon en kijk op het scherm. 20 gemiste oproepen van Jason en Luc. Huh? Het is gister nog al laat geworden en ik heb niet echt op mijn telefoon gekeken.
Als ik mijn telefoon weer weg wil leggen word ik weer gebeld.

'Humpf...' komt er met moeite mijn mond uit. Zodra de woorden van Jason tot me door dringen ben ik wakker. Ik spring uit bed en neem snel een douche. Als ik klaar ben poets ik snel mijn tanden en trek wat kleren aan. Ik trap mijn schoenen aan en gris mijn autosleutels van tafel. Zo snel als ik kan ren ik naar mijn auto en spring erin. Plankgas naar Liv.

Snel parkeer ik de auto langs de weg. Ik spring eruit en ren naar de deur van het gebouw. Ondertussen doe ik mijn auto op slot. Ik ren naar de lift, maar als ik al wat lijkt op een uur sta te wachten besluit ik de trappen te nemen. 8ste verdieping dacht ik. Ik sprint naar boven. Bij de 8ste verdieping open ik de deur en ren naar de groep mensen die in paniek voor de deur staan.

'Wat is er gebeurd!?' kan ik tussen het gehijg uit mijn mond krijgen. 'Dat weten we niet. Ik probeer der al sinds gister avond te bereiken maar ze neemt niet op. Vanochtend nam ze op maar ze zij niks. Ik had Jason zijn nummer nog dus die heb ik gebeld en nu staan we hier.' zegt Jelle. 'En nu?' iedereen kijkt elkaar twijfelend aan. Ik doe niet eens moeite en trap met alle kracht die ik heb de deur in. Ik ga in de deuropening staan en kijk door de kamer. Daar zit ze dan. Langzaam draait ze haar hoofd naar ons toe. Ik zie meteen de tranen glinsteren in het licht. Kleine passen zet ik naar voor. Ik kijk den keer naar achter en zie dat iedereen mij bang aankijkt. Ik kijk weet naar Liv en zie de tranen weer opwellen. Als ik voor de bank sta wik ik wat zeggen maar ze is me voor. Ze springt van de bank af zo in mijn armen. Snel sla ik stevig mijn armen om haar heen. Ik probeer haar te sussen maar luide snikken verlaten haar mond. Ik leg mijn hand op haar hoofd en trek haar nog dichter tegen me aan.

Na lang zo gestaan te hebben laat ze me langzaam los. Ik kijk haar onderzoekend aan maar zij kijkt alleen maar naar de grond en knijpt haar ogen stevig dicht. Voorzichtig vouw ik mijn vingers om haar kin heen en duw haar hoofd omhoog. 'Kijk me aan.' fluister ik zacht. Langzaam opent ze haar ogen. Ze knippert een paar keer maar staart dan recht in mijn ogen. Ik kijk in haar ogen en zie dat ze met een en al verdriet zijn gevuld. Langzaam lopen er een paar tranen over haar wangen. Ik leg mijn handen op haar wangen en veeg de tranen weg. Ze geeft me een kleine glimlach maar ik zie meteen dat hij nep is. Voorzichtig lach ik terug. Ik druk een kus op haar voorhoofd.

Ik wil haar zo graag.
Ik wil haar zo graag dicht bij me hebben.
Ik wil zo graag haar verdriet weg nemen. Als iemand dit niet verdient is Liv het.
Ik heb haar nog nooit zo gezien...

Ons  moment word al snel verstoord door gekuch achter ons. Snel laat ik los en kijk naar de rest. Jason en Luc kunnen een kleine grijns niet onder drukken en Sophie en Emma kijkt mijn bijna verliefd aan. Alleen Jelle staat daar met een emotieloos gezicht. Meteen als Liv zich om heeft gedraaid komt Jelle van zijn plaats en stormt op Liv af. En drukt een kus op haar wang en neemt haar stevig vast. Ergens gaat er een lichte pijnscheut door me heen. Ik kijk naar de grond tot dat ze los laten. Ik draai me om en ga op de bank zitten.
Als iedereen heeft geknuffeld komt ze ook zitten. Ze komt naast me zitten maar zegt niks. Ze frunnikt aan haar vingers. Ik leg mijn hand op haar handen. Ze schrikt ervan. Ik wrijf langzaam met mijn handen over haar handen. 'Wat is er gebeurd?' vraag ik zacht. Met grote ogen kijkt ze me aan.

'Hij zat in me...' is het enige wat ze zegt. Vragend kijk ik haar aan. 'Wat bedoel je?' antwoord ik zacht. 'Hij... zijn vingers... zaten in mij..'
De tranen lopen meteen over haar wangen.
Wat?! Een jongen zat aan der! In der! Dat kan niet! Ik vermoord hem!
'Is het die jongen van gister?' vraagt Jelle er ineens door heen. Ze kijkt hem aan en knikt. Welke jongen van gister? Meteen springt Jelle uit zijn stoel. 'Ik ga iemand opsluiten voor illegaal wapenbezit en aanranding!' meteen loopt hij weg.

Liv staat ook op en verdwijnt in de badkamer denk ik. Ik draai mijn hoofd weg en staat boos naar buiten. Als ik erachter wie het is vermoord ik hem met mijn blote handen! Zonder moeite! Zij verdient dit niet... Liv mag geen pijn hebben.
Ik voel de bank naast me weer inzakken maar ik geef er geen aandacht aan. Van binnen kook ik gewoon.
Zacht word er een hand op mijn schouder gelegd. Ik schrik en draai meteen mijn hoofd om. Ze geeft me een vragende blik maar het helpt niet. Ik ben woest. Ze legt haar hand op mijn wang. Meteen voel ik dat ik tot rust kom. Zij is de enige die mij dit gevoel kan geven. Zij is de enige van wie ik wil dat ze me dit gevoel kan geven.
Langzaam trekt ze haar hand weg. Shit... Ik pak haar hand en voel het verstrengelen met de mijne. Ze staart ernaar maar ik blijf naar haar gezicht staren.

'Wij gaan maar eens.' meteen laat Liv mijn hand los en staat rechtop. Ze geeft ze allemaal den knuffel en loop dan mee naar de deur.      'Oh uhm Liv... Je moet een nieuwe deur.' zegt Luc. Jason kan een grinnik niet onderdrukken en ik kijk ze met een lach aan. Beide in de slappe lach verlaten ze het appartement. Ik leun tegen de tafel aan en kijk toe. 'Ik ga ook maar. Het is zwaar voor je geweest.' zeg ik dan. Ik ga rechtop staan en loop naar der toe. Ik trek haar in een knuffel. Als ik los last kijk ik haar aan. Net als ik weg wil stappen zegt ze nog wat.

'Ga alsjeblieft niet weg.' zegt ze fluisterend.