I want you 2

Part 32

• POV Jake •

Vrolijk komt Claire binnen lopen. Ik zit op de bank, kom net onder de douche vandaan en kijk haar nu aandachtig aan. 'O my god. Daar ben je! Ik was zo ongerust! Ik was je aan het zoeken mar ik kon je niet vinden.'

Weer een leugen.

Ik zet een neppe glimlach op en sta dan op. Ik pak haar armen vast en wrijf er zacht over. 'Ik ben hier. Geen zorgen, ik had gewoon even wat tijd nodig. Sorry dat ik zo tegen je deed, het feit dat we een relatie hebben kwam gewoon als een verassing binnen, ik had het zelf nog iet bedacht. Het spijt me.' Ik druk een kus op haar lippen en meteen kust ze terug. 'Het maakt niet uit. Het spijt mij ook.' zegt ze als ze terug trekt. Ik trek haar in een knuffel. Ze legt haar hoofd tegen mijn borst. Ze geloofd het. Maar hoe moet ik dit verder aanpakken? Tijd om wat te bedenken heb ik niet. Ze trekt zich terug uit de knuffel en kijkt me met een grote glimlach aan. Ik forceer een glimlach en druk dan maar een snelle kus op haar voorhoofd. Ze pakt mijn hand en trekt me mee naar de bank. Ze duwt me op de bank en nestelt zich dan tegen me aan. Ik sla maar een arm om haar heen en wrijf zacht over haar arm.

'Dus waar ben je geweest?' 'Overal en nergens.' is mijn vage antwoord. Ik voel haar ligt knikken maar ze zegt niks. 'Waar heb jij me gezocht?' 'Oh gewoon. In de stad en zo.' 'Uhum..' mompel ik.
Ze krijgt het nog makkelijk der strot uit ook. Het is niet dat ik niet kan liegen, maar ik kan er gewoon niet tegen. Ik ben meer van de waarheid. Ook al is de waarheid hard, als je word geraakt door een bus is dat altijd harder.

In stilte zitten we op de bank. Claire staart voor zich uit en ik ben in gedachten. Misschien dat ik, de volgende keer dat ze weg gaat, haar volg en als ze dan bij haar is dat ik ze even duidelijk ga maken dat ze de verkeerde hebben uitgekozen. Of ik maak het eerst goed met Jason en Luc en neem hun dan mee om het dan duidelijk te maken. Nee ik moet dit alleen doen.
Dan worden mijn gedachten verstoord door Claire haar hand die over mijn kruis heen wrijft. Verbaast kijk ik haar aan. 'Wat? Ik heb zin en aangezien wij een koppel zijn...' Het aanbod klinkt niet eens verleidelijk en zeker niet nu ik de waarheid weet. Ik sta op en meteen krijg ik een vragende en een geirriteerde blik naar mijn hoofd geslingerd. 'Ik heb geen zin.' zeg ik simpel. 'Oh ik snap het al. Nu ben ik degene die haar vragend aankijkt. Ze staat op en begint zich uit te kleden. Ik zucht en kijk toe hoe ze me probeert te verleiden. Nou meid, en gebeurd niks. Mijn lul komt niet eens omhoog dus houd maar weer op.. Alleen in haar ondergoed loopt ze naar me toe. Ze bijt op haar lip en begint aan mijn riem te prutsen. Ik sla haar handen weg. 'Volgens mij zei ik dat ik geen zin had.' Ik draai me om en loop naar mijn kamer. Niet veel later hoor ik haar slaapkamerdeur hard dicht slaan. Ik kan een grinnik niet onderdrukken. Ik laat mezelf op bed vallen en ga met mijn handen door mijn haar. Als ik nadat ik mijn vrienden alles heb uitgelegd, en ze me nog niet vergeven, ben ik ze voor altijd kwijt...

Ergens snap ik het niet. Ik ben nooit slecht voor Claire geweest. Zelfs de dag nadat we voor het eerst seks hebben gehad was ik niet de schuldige. Ze zei zelf dat ze niks wilde. Waarom doet ze dit. Elke domme idioot snapt dat ik hierdoor iedereen kwijt raak. Wat heb ik haar dan ooit aangedaan dat ze dit bij me doet? Ik ben toch een vriend. Nou was.