I want you 2

Part 17

• POV Jake •

Ik zie haar denken. Ze bijt op der lip, de drang om nu haar lippen nu op de mijne te voelen wordt steeds groter. Ik staar van haar lippen Nasr haar ogen. Ze zucht, laat mijn handen dan los en staat op. Ze loopt naar het raam en staat met haar rug naar mij toe.
'Jake, het is meer dan een dag rijden tussen Florida en Los Angeles. Heb je enige idee hoe dom dit klinkt?' zegt ze dan.
'Liv wat ik bij jou voel, voel ik niet bij haar.' zeg ik beslist. Ik sta op en loop naar haar toe. Ik sta achter haar. Ik sta ongemakkelijk achter haar, ik doe mijn handen in mijn zakken. Ze blijft met haar rug naar mij toe staan.
'Jake jij bent de gene die weg ging.' zegt ze zacht. En steek van pijn gaat door me heen.
'Ja en zoals ik al zei was dat het domste wat ik ooit heb gedaan.' zeg ik zacht. Ik leg mijn handen op haar schouders. Ik voel dat er een rilling door haar heen gaat. Een kleine grijns komt er rond mijn lippen te staan.

Maar het maakt allemaal niet uit want ze heeft een vriend. Ik weet niet hoevaak ik het nog moet zeggen tegen der maar het is wel zo.
'Maar het maakt allemaal niet uit want jij heb een vriend.' meteen draait ze zich om. Haar ogen haken zich in de mijne.
'Jelle is niet mijn vriend.' zegt ze dan. Wat?! Maar..: hoe... Opluchting gaat door me heen. Zoveel dingen die ik nu wil zeggen, maar niks verlaat mijn mond. Ik staar recht in haar prachtig, helder blauwe ogen. Ik laat mijn vingers over haar armen volgen. Er ontstaat kippenvel op haar huid terwijl mijn vingers erover glijden. Een grijns vormt zich weer rond mijn gezicht. Als ze mijn grijns ziet rolt ze met haar ogen en kijkt naar de grond. Niet veel later kijkt ze weer terug.

Rustig verplaats ik mijn handen naar haar heupen. Ik schuifel iets dichter Nasr haar toe en breng langzaam mijn gezicht naar de hare. Ze begint zwaarder te ademen wat mij ergens alleen maar deugt doet. Zo graag wil ik ju haar lippen op de mijne. Zacht raakt hij neus de mijne aan. Het kleine beetje adem wat haar mond verlaat, strijkt over mijn gezicht. Maar dan, als onze lippen elkaar bijna raken draait ze haar hoofd weg.
Ze verlost zich uit mijn greep en zet een paar passen opzij. Langzaam komt ze weer op adem. Shit! Nu heb ik haar sowieso alleen maar meer afgeschrikt. Langzaam verplaatst ze zich naar de tafel. Nog steeds sta ik met mijn gezicht naar het raam. Balend sluit ik mijn ogen.

Hoe kan het dat je iemand 3 jaar niet heb gezien, 3 jaar lang probeer je niet aan diegene te denken en dan ben je terug en bám. Dag kan niet. Ik heb zoiets nog nooit gehad. Zoiets heb ik nog nooit willen mee maken, maar nu maak ik het mee en ik wil niks anders meer. Ik wil alleen haar.

Langzaam draai ik me om. Ik wrijf met mijn hand over mijn kin.
'S-sorry...' zeg ik zacht. Een zachte zucht verlaat haar mond.
'Nee het spijt mij. Ik kan het niet. Ik heb je 3 jaar niet gezien en dan op een dag dat ik het moeilijk heb sta je ineens hier. Jij bent de enige bij wie ik rustig word en dat moet gewoon niet kloppen. Jij ging weg. Dan blijf je hier een avond en dan zoenen we bijna.'
Terwijl ze het zegt zwaait ze met haar armen om zich heen en gaat ze steeds harder praten.

Met grote passen loop ik maar haar toe. Verslagen laat ze haar armen langs haar lichaam hangen. Ik pak haar handen vast en geef er een kneepje in. Met een kleine glimlach kijkt ze maar mijn handen. 'Het maakt toch allemaal niet uit.' zeg ik zacht. 'Ik begrijp het.
Met een kleine glimlach kijkt ze me aan. Dan schieten naar ogen door de kamer.

'Jake ik ben moe. Het is denk ik beter als je gaat.' zegt ze zacht. Ik schraap mijn keel en laag haar handen los. Ik stap weg en loop naar de deur. Ik hoor de ze me volgt. Ik open de dier en stap naar buiten.
Maar ik moet het doen. Gewoon nog 1 keer.

Beslist draai ik me om. Ik plaats mijn handen op haar wangen en plant zacht mijn lippen op
De hare. Ze schrikt. Ze verstijft. Maar dan voel ik dat ze me terug kust. Ze kust terug! Snel trekt ze terug. Ik glimlach klein naar der. Ik draai me om en loop het appartement uit.