I want you 2

Part 66

• POV Liv •

Ik word wakker maar ik heb meteen door dat het bed leeg is. Ik draai me om en grijp naar mijn telefoon die op het nachtkastje licht. Geen meldingen. Ik kijk naar de tijd en zie dat het 16.00 uur 's middags is. Met moeite kom ik overeind en stap uit bed. Ik strijk mijn kleren recht en sjok dan naar beneden. Veel gelach is al te horen vanuit de woonkamer. Ik open de kamerdeur en meteen is het in een klap stil. Ik slenter de woonkamer in en blik vragend op de rest. 'Hebben we je wakker gemaakt?' 'Shit sorry!' 'Ga maar weer naar bed we zullen echt stiller doen.' zeggen Emma en Sophie meteen. Ik grinnik en ga naast ze zitten op de bank. 'Ik ben niet wakkert geworden door jullie. Chill. Wat was er zo grappig?' Ik kijk de kamer rond maar iedereen staart me aan. 'Wat is er?' vraag ik terwijl ik gaap. Luc is de eerste die het niet meer houd en in de lach schiet. Vragend kijk ik Jason aan maar die wijst meteen naar Jake. Jake haalt zijn schouders op en kijkt me met een schuldige blik aan. Ik sta op en loop naar hem toe. Ik ga achter hem staan en ik knijp hard in zijn schouder. Hij krimpt ineen en hij geeft me snel enkel zijn telefoon. Ik pak hem aan en staar met open ogen naar het beeldscherm. Allemaal lelijke foto's van mij. Ik grinnik en scrol er door heen. Ondertussen heb ik Jake los gelaten en heb ik de telefoon met twee handen vast.
Als ik klaar ben kijk ik Jake met een emotieloos gezicht aan. Ik gooi zijn telefoon op de bank en ik een reflex sla ik hem in zijn maag. Hij krimpt ineen en trots sta ik naast hem. Iedereen licht helemaal gevouwen en naast me hoor ik zachte kreunen van Jake. Binnen een halve minuut staat hij weer rechtop en voor ik het weet hang ik over zijn schouder. Hij begint door het huis te rennen en ik sla hem op zijn rug. Hij begint hard te lachen en al snel geef ik het op. Zonder me te verzetten hang ik over kon schouder.
Als hij klaar is zet hij me op de grond en kijkt me blij aan.
'Ach kon de kleuter het echt niet laten?' lach ik. Meteen verdwijnt de lach op zijn gezicht en staart me boos aan. In druk een kus op kin wang en ga op de bank zitten.
Iedereen is inmiddels bij gekomen en we zitten allemaal in stilte op de bank.

'Ik heb honger.' ben ik de eerste die de stilte verbreekt. Iedereen grinnikt. 'Het zal ook eens niet.' zegt Jason dan. 'Ha ha.' zeg ik droog. 'Ik ga pizza halen. Jullie ook?' Iedereen zegt volmondig ja. Ik grinnik en draai me om. In de garage gris ik een paar schoenen van de grond en stap erin. Ik pak de autosleutels en rij naar de pizzeria.

Ik loop de winkel in en bestel voor iedereen een pizza. Ik neem plaats op een stoel en scrol door mijn telefoon. Er komt iemand binnen maar ik geef er geen aandacht aan. 'Kijk eens wie we daar hebben.' Meteen schrik ik op. Mijn gedachten dwalen af naar de vorige keer dat ik hier was. Toen zij hier ook was. 'Amber wat moet je nou weer?' zucht ik en laat mezelf achterover vallen in de stoel. Ze lacht naar me en schuift de stoel tegenover me naar achter en neemt plaats. 'Heb je nog steeds met Jake?' 'Zekers.' 'Oh dan heeft hij je zeker niet verteld dat we hebben gezoend.' 'Nee klopt. Ik las je bericht maar het deed me niet echt iets.' Ze hoeft de waarheid niet te weten. De lach op haar gezicht verdwijnt meteen. 'Hoe bedoel je, het deed je niets?' 'Jake was er vrij zeker van dat er niets is gebeurd en ik vertrouw hem.' zeg ik simpel. De blik in haar ogen worden donkerder maar ik geef er geen aandacht aan want mijn bestelling word omgeroepen. Ik sta op en pak de pizza's aan.
Met een kleine lach op mijn gezicht loop ik de winkel uit. Ik wil naar mijn auto lopen maar ik word tegen gehouden door de pijn die door mijn hoofd schiet. Ik klem mijn kaken op elkaar en zet de pizza's voorzichtig op de grond. Ik draai me om terwijl iemand vreselijk hard aan mijn haren trekt. Amber staat achter me met een grote grijns op haar gezicht. Ik lach maar geef haar dan een onverwachtse hoek. Ze deinst achteruit en krimpt ineen van de pijn. 'Blijf met je poten van me af. Als je nog een keer iets flikt bij Jake, ik breek persoonlijk je poten.' Ik zou zweren dat ik haar hoor huilen. Ik pak mijn pizza's van de grond en vervolg mijn weg naar mijn auto. Ik zet de pizza's op de achterbank en stap zelf voor het stuur. Ik start de motor en draai me om naar mijn gordel als ik hoor dat er iemand op de bijrijdersstoel kont zitten. Ik rol met mijn ogen en ga gewoon verder met mijn handelingen. 'Amber ik zweer het. Je stap mijn auto uit.' zeg in zonder te kijken. 'Amber nu!' ik klik mijn bordeel vast en mijn ogen glijden naar boven. 'Oh.' fluister ik.

'Je bent het duidelijk niet verleerd.' 'Pap ga weg!' 'Olivia doe eens rustig. Je heb het wel tegen je vader.' 'Jij bent mijn vader niet. Jij heb ons jaren lang laten denken dat Niels dood was. Alleen een psychopaat doet dat.' Hij krijgt ene gemene grijns op zijn gezicht. 'Kom gewoon weer bij me werken. Ik maak je de rijkste persoon op aarde.' 'Ik hoef je geld niet!' De grijns op zijn gezicht vervaagd en boos kijkt hij me aan. 'Dit zal je duur komen te staan.' en die woorden gezegd te hebben stapt hij uit.
Een koude rilling loopt over mijn rug en laat de adem die ik blijkbaar inhield uit mijn longen stromen. Ik leg mijn handen op het stuur en rijd weg.

Met mijn hand vol pizzadozen kom ik binnen. Iedereen kijkt meteen naar me. 'Eindelijk pizza!' Ik grinnik en zet de dozen op tafel. Iedereen pakt gretig een doos van tafel en gaat met elkaar weer druk in gesprek. In pak een doos en ga rustig op de bank zitten. Niet mengend in gesprekken.
Na minuten lang zo gezeten te hebben word er een arm om me heen gelegd en word ik tegen een harde borstkas aangedrukt. Ik draai mijn hoofd om en kijk recht in de vragende ogen van Jake. 'Wat is er met je?' 'Niks.' zeg ik, terwijl ik mijn hoofd schut. Wantrouwend kijkt hij me aan maar ik druk snel een kus op zijn lippen en leun dan met mijn hoofd tegen zijn schouder.