Part 11

4.3K 115 5
                                    

• POV Liv •

Ik plof neer op de bank. Tranen rollen nog steeds over mijn wangen. Mijn telefoon blijft maar afgaan maar ik reageer niet. Ik ga rechtop zitten en staar naar buiten. Verder doe ik niks. Alleen maar staren.
———-
Uren lang staar ik voor me uit. De tranen lopen nog steeds maar ik snik niet. Ik voel me zo vies. Hij zat aan me! Zijn vingers zaten in mij! Trillend verlaat een zucht mijn mond. Langzaam sta ik op en loop naar de badkamer. Ik zet de douche alvast aan. Ik loop naar mijn kamer en pak snel een joggingbroek en een overzised trui. Ik loop weer naar de badkamer en kleed me snel uit. Ik stap onder de douche en laat de warme stralen over me heen rollen. Ik probeer tot rust te komen maar het lukt niet. Trillend verlaat mijn adem mijn mond. Ook hier staar ik weer voor me uit. Ik pak wat sop en was mezelf. Ik blijf mezelf maar wassen om van dat gevoel af te komen maar het lukt niet. Als ik na 40 minuten dan de douche uitzet en me langzaam afdroog kleed ik me weer aan.
Ik loop naar de spiegel en pak een borstel. Ik scan mijn gezicht. Grote wallen zitten onder mijn ogen. Mijn ogen zijn dik door de tranen en ik ben rood. Er zit make up onder mijn ogen maar ik ga geen moeite doen om dat weg te halen.
Snel haal ik de borstel door mijn haar en loop dan weer terug naar de kamer. Ik maar een grote kop thee klaar maar laat mezelf dan weer vallen op de bank. Met de kop thee in mijn handen staar ik levenloos voor me uit.

Ik kan er niet bij dat hij in me zat! Het is zo vies! Ik voel me zo vies!
————-
Langzaam word het licht buiten. De hele nacht heb ik voor me uit gestaard. Niet in staat om te slapen. De gedachte aan gister laat niet los. Ik heb al zoveel meegemaakt maar dit heb ik nog nooit mee gemaakt. Ik ben nog nooit aangerand.

Ik schrik op uit mijn gedachten als ik weet word gebeld. Ik kijk naar het scherm en zie dat Jelle me belt. Ik heb al 130 gemiste oproepen. Van Jason, Sophie en Jelle. Ook een paar van het bureau maar dat boeit me niet.
Langzaam grijp ik naar de telefoon en neem op.

'Jezus! Eindelijk neem je op! Liv?' Ik geef geen reactie. 'Liv waar ben je? Wat is er gebeurd gister?' Weet geen reactie. 'Liv?! Hallo! Ben je daar? Wat is er gebeurd?!'
Het gevoel komt terug en met moeite onderdruk ik een snik. Te laat, hij verlaat mijn mond al.
'Liv!' Hij wacht tot ik wat zeg maar ik doe niks. 'Ik kom nu maar je toe!'
Dat gezegd te hebben hangt hij op. Ik zucht en gooi mijn telefoon naast me neer.
Weer staat ik voor me uit. Het enige wat ik doe en wil doen is voor me uit staren. Dan sta ik op en maak ik nog een kop thee. Ondertussen kijk ik in de spiegel en zie ik dat de strepen mascara nog onder mijn ogen zitten.
Ik schrik als de theepot begint te fluiten. Snel haal ik heg van het vuur en schenk heg in een mok. Met een kop thee in mijn handen loop ik terug naar de bank en ga onder een kleed zitten.

Zonder dat ik wat doe staar im voor me uit. Als ik beweeg voel ik zijn vingers in me! Zo vies!
Abrupt word ik uit mijn gedachten gehaald als er hard op de deur word geklopt.

'Liv doe open!' Ik draai enkel mijn hoofd naar de deur. Ik sta niet op, kom niet in beweging. Ik wacht gewoon tot dat Jelle weg gaat. Na denk iets van 10 minuten ie het stil. Ik zucht opgelucht en staat weer naar buiten.
Na een minuut of 5 word er weer op de deur geklopt.
'Liv doe nu open!' Ik geef niets een een reactie door mijn hoofd om te draaien. Wel is het Jason die ik nu hoor schreeuwen. 'Liv hoor je ons?!' Schreeuwt Luc dan. Daarna is het weer stil. Zacht hoor ik iemand huilen. Of zijn het meerdere mensen. I don't  know and I don't care. Laat me gewoon met rust!
Dan weer na minuten lang naar zacht gesnikt geluisterd te hebben en verzonken zijn in mijn gedachten hoor ik een harde klap. Ik schrik maar geef geen kik. Ik kijk niet waar het vandaan komt.

'Liv?' word er zacht gefluisterd. Langzaam draai ik mijn hoofd om en zie dan een groepen mensen staan. Ze staan allemaal nog in de gang  behalve 1 iemand. 1 iemand staat in de deur opening. Hij zet een paar stappen naar voor. Langzaam komt hij bij de bank. Ik staar hem alleen maar aan. Niemand zegt iets of doet iets. Als hij voor de bank staat kijkt hij me vragend.  aan. Zonder twijfel spring ik van de bank en vlieg hem in zijn armen. Meteen voel ik dat ik tot rust komt. Eem vertrouwt gevoel bekruipt me. Meteen beginnen de tranen weer over mijn wangen te stromen. Luide snikken verlaten mijn mond. Met zijn hand drukt hij mijn hoofd tegen zijn borst. Stevig slaat hij zijn armen om me heen. Ik wil dat hij me nooit meer los laat.
'Ssht ik ben er...' fluister hij.
————
Song : Never be alone -> Shawn Mendes

I want you 2 Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu