I want you 2

Part 48

• POV Liv •

De auto geeft aan dat de tank bijna leeg is. Niet zo gek aangezien ik al ruim 3 uur is de auto zit. Snel blik op het navigatie systeem en zie dat het nog 120 kilometer rijden is voordat ik thuis ben. Ik zucht en blik dan op de tank. Nog 150 kilometer kan ik rijden. Save. Ik trap het gaspedaal nog iets harder in en draai de volume knop nog wat harder. Rustig zing ik mee met de muziek en ik concentreer me op de weg. Het is al bijna een half uur aan het regenen en het komt met bakken uit de hemel.
———
Langzaam rijd ik de straat in. Nog steeds komt het met bakken uit de hemel. Ik adem diep in en uit. Ik haal de sleutels uit het contact en stap uit. Meteen worden mijn kleren nat door de regen die naar beneden stort. Ik sla de deur snel achter me dicht en doe de auto op slot. Ik moet een stukje lopen om naar het huis te gaan, ik heb de auto namelijk niet voor de deur geparkeerd. Het is al 23.00 uur dus ik hoop dat ik nog op tijd ben. Met een versnelde pas loop ik richting het huis. Snel loop ik het trappetje op wacht tot de schuifdeuren helemaal open zijn. Ik stap naar binnen en loop door naar de lift. Ongeduldig blijf ik maar op het knopje drukken tot de liftdeuren open gaan. Ik stap naar binnen en druk op de vijf. Meteen gaan de deuren dicht en al ben ik boven. Ik loop naar het appartement en klop aan. Eerst een par keer rustig maar er word niet open gedaan. Weer klop ik hard op de deur maar er word niet open gedaan. Ik zucht en draai me om. Ik steek mijn handen in mijn zakken en draai me om.
De lift deuren gaan open. Ik zet een voet in de lift maar dan hoor ik achter me een deur opengaan.

Ik draai me om en zie hem enkel ik een joggingbroek in de deuropening staan. Meteen loop ik met grote stappen op hem af. Zodra hij de voetstappen hoort draai hij zich naar me om. Hij krijgt langzaam een lach op zijn gezicht maar terwijl die lach tevoorschijn komt verdwijnt hij weer doordat ik mijn lippen op de zijne druk. Ik sla mijn armen om zijn nek en al snel voel ik 2 sterke armen om me heen. Alle puzzelstukjes vallen in elkaar. Een bom van vlinders ontploft in mijn buik. Hij is het enige wat ik nodig heb. De zoen is niet wild of vurig. Hij is rustig, vol met passie. Ik laat hem los en kijk hem diep in zijn ogen aan.
'Hai.' fluister ik. 'Heey.' fluistert hij. Ik bijt op mijn lip en hij krijgt een lach op zijn gezicht. Hij zet een stap naar achter maar trekt me mee naar binnen. Ik loop verder naar de bank en laat mezelf erop neer vallen. Jake sluit de deur achter zich en komt naast me zitten. 'Je bent terug.' 'Eindelijk. Ik heb 4 uur lang in een auto moeten zitten om hier te komen.' lach ik. Hij krijgt enkel een kleine grijns op zijn gezicht. 'Waar ben je geweest?' vraagt hij zacht. 'Een familie huisje van Brandon.' 'Hoe ben je weg gekomen?' 'Terwijl hun aan het eten waren heb ik de autosleutels van het nachtkastje gepakt. Ik wachtte tot het eten er was zodat ik zeker wit dat ze weg waren uit de woonkamer. Ik ben uit het raam gesprongen en ben als een gek naar zijn auto gerend. Gelukkig had ik genoeg brandstof.'

'Het spijt me zo.' fluisterde hij. Vragend kijk ik naar hem maar hij ontwijkt mijn blik. 'Wat bedoel je?' vraag ik. Hij kijkt op maar staat snel op van de bank. Hij loopt naar het raam en draait zijn rug naar mij toe. Hij grijpt naar zijn haar en ik weet gewoon dat hij zijn ogen stevig dicht knijpt. 'Jake wat is er?' Met een ruk draait hij zich om en zijn ogen staan vol met verdriet. 'Het is allemaal mijn schuld. De vorige keer dat Brandon je mee nam was het mijn schuld. Dat je Brandon neer heb moeten schieten was mijn schuld. Dat wij geen relatie hebben is mijn schuld. Dat Brandon je weer heeft meegenomen is mijn schuld. Je bent niet veilig bij mij.' Ik zucht en loop naar hem toe. Als we nog maar enkele centimeters van elkaar verwijderd zijn sta ik stil en kijk ik hem aan.
'Je lult. De vorige keer dat hij me meenam heb je niet tegen hem gezegd dat hij me mee moest nemen. Ik heb er zelf voor gekozen om hem neer te schieten. Dat was de enige manier om jou terug te krijgen. Dat het over is tussen ons is ook niet jou schuld. Je koos voor je studie, het zou raar zijn als je dat niet deed. Dat Brandon me weer heeft meegenomen is ook niet jou schuld.'
De wanhoop is duidelijk in zijn ogen te zien. 'Liv het werkt niet tussen ons. Ik doe jou alleen maar pijn.' Ik overbrug alle ruimte tussen ons in. Ik laat mijn handen over zijn six pack glijden en kijk hem intens aan. Mijn lippen zijn enkele millimeters verwijderd van de zijne. 'Als je mij zegt dat je dit niet wilt, dan ga ik.' Hij drukt een zachte kus op mijn lippen.
'Ik kan niet zonder je. Ik hou van je, dat heb ik altijd gedaan.' Ik glimlach en druk nog een kus op zijn lippen. Met een lach op mijn gezicht draai ik me om en loop weer naar de deur. Ik open de deur en loop naar buiten met de autosleutels in mijn hand. Snelle voetstappen hoor ik achter me. Jake grijpt mijn hand vast en trekt me terug. Paniek is duidelijk in zijn ogen te zien. 'Ik ben zo terug.' Meteen trek ik mijn hand los en ren naar de lift. Ik druk als een gek op het knopje en wacht tot hij er is. Even blik ik op Jake die tegen het deurkozijn aanleunt met zijn blik op mijn gevestigd. Automatisch glijd mijn blik af naar zijn ontblote bovenlichaam.
Damn, hij heeft getraind.
Ik schrik op uit mijn gedachten als de lift er is. Snel stap ik in en ga naar de begaande grond. Helemaal beneden ren ik snel naar buiten en haal mijn tas uit de auto en als een gek ren ik weer terug. Weer de lift in en weer naar boven.
Jake staat nog steeds tegen het deurkozijn aangeleund en kijkt me vragend aan. 'Kleding.' zeg ik enkel. Hij knikt en samen lopen we naar binnen.

Ik loop rechtstreeks naar zijn kamer. Ik rits de tas open en gris en een onderbroek uit. Ik loop naar Jake zijn kast ik gris er een trui uit en loop dan naar de badkamer. Ik draai de kraan open, kleed me snel uit en stap eronder. De warme stralen stromen over mijn lichaam en voor het eerst deze dagen voel ik me op mijn gemak.
Snel was ik mijn haar en mezelf en stap er dan weer onder uit. Ik pak een random handdoek en droog me af. Snel kleed ik me aan en de trui van Jake valt als gegoten om me heen. Een vertrouwd gevoel bekruipt me en ik kan een lach niet onderdrukken. Ik loop de woonkamer in maar geen Jake. Ik loop naar de slaapkamer en zie dat hij met z'n mobiel op bed zit maar dat hij meer aan het dromen is. Ik kijk de kamer rond maar mijn blik blijft hangen bij een foto.
'Die is van mij!' lach ik. Hij schrikt wakker en draait verward zijn hoofd om. 'Klopt.' zegt hij enkel. Ik om het fotolijstje van het nachtkastje en staar er met een lach maar. Ik zet het na een paar minuten weer terug en ga naast Jake zitten.

'Meende je wat je zei in het café?' vraagt hij uit het niets. Ik staar het vragend aan maar weer ontwijkt hij mijn blik. 'Jullie hebben die brief dus niet gevonden?' 'Jawel maar ik vraag het gewoon.' Ik pak zijn kin vast en draai zijn gezicht naar me toe. 'Ik meende geen woord van wat ik zei. Ik moest het doen van Brandon.' Een kleine maar oprechte glimlach vormt zich op zijn gezicht. Ik glimlach ook maar sta dan op en loop naar het hoofd einde van het bed. Ik til de dekens op en kruip eronder. Jake staat ook op maar blijf twijfelend staat. 'Ach man, trek gewoon je broek uit.' zeg ik simpel. Hij grinnikt en trekt snel zijn broek uit voordat hij naast me komt liggen. Meteen voel ik zijn sterke armen om me heen en leg ik mijn hoofd op zijn borst. Mijn hand glijd over zijn borst en de zijne door mijn haar. 'Je heb meer getraind.' 'Waarvoor denk je dat anders die studie was?' grinnikt hij. Ik sla hem zacht op zijn borst en grinnik ook. Ik kijk hem nog een keer aan en hij drukt een lange kus op mijn voorhoofd. Een glimlach komt op mijn gezicht en ik nestel me nog dichter tegen hem aan. En zo val ik voor het eerst in dagen in een heerlijke slaap.
———-
Song : Lullaby ( acoustic ) -> Sigala, Paloma Faith