Mr Player //BTS Greek FF

Κεφάλαιο 36

Η Λίζα αναστέναξε κουρασμένη καθώς έσπρωξε την πόρτα του ασανσέρ και βγήκε έξω, κατευθυνομενη προς την πόρτα του διαμερίσματος της, με μερικές σακούλες από ψώνια του σούπερ μάρκετ στο χέρι.

Γιατί είχε τόση ουρα στο σούπερ μάρκετ απόψε ούτε η ίδια δεν το είχε κατανόηση, και τώρα ήταν ένα ολόκληρο τέταρτο με αργοπορία που μπορεί να φαίνεται λίγο σε μερικούς μα σε εκείνη αυτή τη φορά ήταν πολύ.

Είχε ένα σορό πράγματα να κάνει. Να μαγειρέψει, να κάνει ένα ντουζ και μετά να κάτσει να διαβάσει τα email τον αναγνωστον, πράγμα που και έκανε όλοι μέρα σήμερα. Διάβασμα και σκέψεις, αναλύοντας το πρόβλημα και απαντώντας στα email. Αυτό ήταν ότι έπρεπε να κάνει όλοι την εβδομάδα και μετά να διαλέξει δύο περιπτώσεις από τα ηλεκτρονικά μηνύματα και να γράψει για εκείνα στην στήλη της στο περιοδικό.

Δεν ήταν άσχημη δουλειά, βασικά της άρεσε πολύ μα επειδή ήταν η αρχή, δεν είχε συνηθίσει στο χαμό ακόμα και ήταν κάπως αγχωμένη η αλήθεια ήτανε.

Εκείνη έβαλε τον κωδικό στην πόρτα, ο συνηθισμένος ήχος πρόσβασης, ηχωντας αμέσως μετά, κάνοντας την να σπρώξει την πόρτα με την πλάτη της και να εισέλθει.

"Jimin γυ-" Εκείνη σταμάτησε τα λόγια της μόλις πρόσεξε ένα ζευγάρι παπούτσια στην άκρη, αναγνωριζοντας τα αμέσως.

Η Σοφία είναι εδώ?

Αναρωτήθηκε καθώς πέρασε προς τα μέσα, ρίχνοντας μια ματιά στο άδειο σαλόνι. Στα ξαφνικά κάποιοι περίεργη ηχεί φτάνοντας στα αυτιά της, ακινητοποιωντας το σώμα της.

Τα χέρια της άρχισαν να τρέμουν, στο παρόμοιο ήχο του παρελθόντος που την είχε στιγμάτιση, φόβος κυριευοντας της αισθήσεις της μονομιάς. Οι σακούλες γλιστρώντας από το κράτημα της αργά, καθώς η δύναμη άρχισε να αφήνει το σώμα της, μα δεν τα άφησε να πέσουν στο πάτωμα, έτσι σαν ρομπότ, πλησιάζοντας προς το καναπέ όπου και τα ακούμπησε, πριν το βλέμμα της πέσει σε ένα ρούχο που ήταν πεσμένο στο πάτωμα.

Η ανάσα της κόπηκε μαχαίρι προς στιγμής, τα χέρια της τυλιξαν το ένα το άλλο σε μια αγκαλιά καθώς εικόνες άρχισαν να πλέουν στο μυαλό της. Εικόνες τρόμου, φόβου και βίας.

Τα βήματα της διστακτικά άρχισαν να πλησιάζουν προς το δωμάτιο, οι ήχοι τώρα πλέον ακόμα ποιο καθαρή στα αυτιά της, δίνοντας της ένα αίσθημα αρρώστιας, σαν να ήταν έτοιμη να λιποθυμιση από το μεγάλο άγχος και το κύμα συναισθήματων που την είχε καταβάλει.