Mr Player //BTS Greek FF

κεφάλαιο 18

Μια καινούρια μέρα έφτασε ξανά και το ξυπνητήρι στο κομοδίνο της Λιζας δεν άργησε να αρχίσει να χτυπάει θυμίζοντας της ότι έπρεπε να σηκωθεί.

Με το ένα μάτι κλειστό και το άλλο ανοιχτό το κλείνει και κοιτάζει την ώρα, φρικαροντας αμέσως μετά μόλις βλέπει ότι έχει αργήσει.

"Jimin!! Άλλαξες την ώρα του ξυπνητηριού!!?!!" Φώναξε εκείνη πλέον ξύπνια καθώς πετάχτηκε από το κρεβάτι της και άρχισε να τρέχει σαν την τρελή να ντύνεται για την δουλειά.

Γρήγορα τελειώσε της βασικές πρωινές της ανάγκες όπως το να πλυνει δόντια και πρόσωπο και ξανά βγήκε στο διάδρομο.

Εκείνη έβαζε το πουκάμισο της στο παντελόνι της μόλις έφτασε στο σαλόνι όπου δεν βρήκε κανέναν εκεί.

Φυσικά, τέτοια ώρα θα είναι στην δουλειά του.

Σκέφτηκε εκείνη καθώς άρπαξε το παλτό της και εριξε ένα γρήγορο χτένισμα στα μαλλιά της με την βούρτσα που αφήνει πάντα στο μικρό τραπεζάκι και πήγε προς την πόρτα να φορέσει της μπότες της καθώς και αρπάζει την τσάντα της και έξω από την πόρτα.

Τρέχοντας πήρε όλα τα σκαλιά της πολυκατοικίας της μόνο σε λίγα λεπτά έχοντας ξαμοληθει στους δρόμους, κατευθυνομαινη προς το μετρό το οποίο έπρεπε να πάρει για να φτάσει γρηγορότερα.

Μαλακά, θα με απολύσει από την δεύτερη μέρα κιόλας. Με το ζόρι πέρασα την πρώτη. Φτου!

Σκέφτηκε εκείνη λίγο εκνευρισμένη με τον εαυτό της, διότι μπορεί να είναι περίεργη σε πολλά αλλά πάντα είναι συνεπής και το είχε μεγάλο πρόβλημα το να την στήνουν για αυτό και δεν αργούσε ποτέ σε τίποτα γενικά. Ήταν το μόνο καλό της πλεονέκτημα θα μπορούσε να πει κανείς και τώρα το πάτησε και αυτό και στην δεύτερη μέρα στην δουλειά κιόλας.

Καθώς έφτασε στο μετρό και μπήκε μέσα, πατσαζοντας τον εαυτό της ανάμεσα στα πολλά άγνωστα σώματα εκείνη έριξε άλλη μια ματιά στο ρολόι και αναστέναξε όταν είδε ότι είχε μόνο πέντε λεπτά και σίγουρα δεν θα έφτανε εκεί πριν αυτά τα λεπτά περάσουν.

Και έτσι και έγινε διότι όταν έφτασε είχε ήδη αργήσει δεκαπέντε ολόκληρα λεπτά.

Η ανάσα της ήταν ένα χαλι και ήταν κατά ιδρωμένη απο το τρέξιμο όταν επιτέλους έφτασε στο γραφείο της, αγνοώντας τα βλέμματα τον συνεργατών της οι οποίοι και φυσικά πρόσεξαν την αργοπορία της.