Mr Player //BTS Greek FF

Κεφάλαιο 45

Ο Taehyung μπήκε μέσα στο δωμάτιο του Jimin με μια σακούλα στο χέρι οι οποίοι ήταν γεμάτη με φαγητό και μια τσάντα στην άλλη που αποτελούσε μερικά ρούχα του Jimin.

"Πως νιώθεις σήμερα?" Τον ρώτησε χαμογελαστά καθώς τον πλησίασε και εκείνος του χαμογέλασε λίγο πριν προσπαθήσει να σηκώσει το σώμα του λίγο πιο πάνω.

"Πονάω αλλά πιστεύω αύριο θα με αφήσουν να πάω σπίτι." Του απάντησε ο Jimin έχοντας παρακαλέσει τον γιατρό να τον αφήσει νωρίτερα διότι δεν άντεχε να μένει άλλο εκεί πέρα και να κουράζει και τους φίλους του με το να ξάγρυπνουν μαζι του όπως ο Taehyung και ο Yoongi έκαναν εχτές, πριν φύγουν για τις δουλειές τους σήμερα το πρωί.

"Εντάξει τότε. Θα σε πάω εγώ, θα πω και στην Σοφία να είναι εκεί." Είπε ο Taehyung στα λόγια του, το πρόσωπο του φίλου του ασπριζοντας λίγο, βάζοντας τον Taehyung σε σκέψεις.

"Jimin.. Γιατί τσακωθηκατε με τον Jungkook σε τέτοιο σημείο? Τι έγινε?" Τον ρώτησε, το βλέμμα του φίλου του βρίσκοντας το δικό του πριν πέσει στα σεντόνια του σιωπηλά.

"Δεν είμαι σίγουρος τι τον έπιασε." Του είπε κάνοντας τον Taehyung να αμφιβάλλει για τα λεγόμενα του.

" Κάνεις δεν έρχεται να σε κάνει τουλούμι στο ξύλο χωρίς λόγο. Ειδικά ο Jungkook που είναι και ο αδερφός σου." Επέμεινε εκείνος, τα χέρια του ακουμπώντας την σακούλα στο κομοδίνο πριν γυρίσει την πλάτη του σε εκείνον και αφήσει την τσάντα με τα ρούχα στο καναπέ.

" Αν δεν θες να μου πεις το κατανοώ. Όπως και να έχεις ελπίζω να ξέρεις ότι θα είμαι εδώ αν με χρειαστείς." Ο Taehyung πρόσθεσε, στα χείλη του φτάνοντας ένα λυπηρό χαμόγελο για την κατάσταση που τα δύο αδέρφια βρίσκονταν.

Τα μάτια του Jimin μαλακοσαν καθώς τον κοιτούσαν, το κεφάλι του κάνοντας ένα καταφατικο νόημα ότι το ήξερε. Ο Taehyung ήταν πάντα ένας καλός φίλος και δεν ήταν ότι φοβόταν να του το πει επειδή θα τον κατεκρηνε ή κάτι τέτοιο απλά ντρεποταν να το πει και να έκθεση και την Σοφία, διότι δεν ήταν μόνος του σε όλο αυτό.

---Time skip---

Η Λίζα καθόταν στο κάθισμα του αυτοκινήτου του Jungkook καθώς είχαν τελειώσει την δουλειά για σήμερα και γυρνούσαν σπίτι.

"Δεν κάνεις μια στάση από το σούπερ μάρκετ, άδειο ήταν το ψυγείο." Του είπε εκείνη δίχως να τον αντικρίσει καθώς μετά από αυτό που έκανε στο γραφείο νωρίτερα το είχε δύσκολο να αντάμωση το βλέμμα του.