Mr Player //BTS Greek FF

Κεφάλαιο 46

Η Λίζα ξεροκαταπειε κάτω από το αγριεμενο βλέμμα του Jungkook που την είχε ενγγλοβιση ανάμεσα στο σώμα του και στον τοίχο.

"Σαν τι να σου κρύβω δηλαδή. Τι σε έπιασε τώρα?" Του απάντησε, αναγκάζοντας τα χείλη της να του ρίξουν ένα μικρο χαμόγελο που δεν φάνηκε να καλυτερεύει τα πράγματα, καθώς το βλέμμα του αγρίεψε παραπάνω και τα χέρια του έπιασαν σφιχτά τα μπράτσα της, κόβοντας της την ανάσα στο απότομο κούνημα που της έκανε.

"Έχω αμνησία αλλά δεν είμαι ηλιθιος. Φέρεσαι περίεργα. Από το νοσοκομείο φεροσουν περίεργα" Της είπε εκείνος, φανερώνοντας ότι είχε σκεφτεί και παρατηρήσεις παραπάνω από ότι φαινόταν να σκέφτεται.

"Γιατί απομακρυνεσε από το άγγιγμα μου? Γιατί πάντα με φωνάζεις μόνο με το όνομα μου? Δεν με αγαπάς? "Συμπλήρωσε, το αγριεμένο του βλέμμα πλέον φανερώνοντας ένα κύμα λύπης και πόνου.

Η Λίζα κοίταξε στα πληγωμένα ματιά του σαστιενη, μην ξέροντας την ακριβώς να του πει μα και πώς να αισθανθεί.

Ένας άντρας την κοιτούσε στα μάτια, δείχνοντας της το ποσό πληγωμένος ήταν και μόνο στην σκέψη ότι εκείνος δεν είχε την αγάπη της και κάτι τέτοια ήταν προτωγνορο για εκείνη. Πότε της δεν ήταν τόσο σημαντική για κανέναν, ούτε καν για εκείνον που είχε τον τίτλο αγόρι της, ο οποίος καθαρά αγαπούσε κάποια άλλη.

Μα δεν είναι η δική σου αγάπη που θέλει, είναι της γυναίκας του. Εγώ δεν είμαι η Σοφία.

Εκείνη υπενθυμίσε στον εαυτό της, φέρνοντας στην καρδιά της μια ακόμη δώσει πόνου στην σκέψη ότι εκείνη ποτές δεν θα έχει κάποιον να την αγαπάει με τέτοιο τρόπο.

"Απάντησε μου!!! " Η ύψωση της φωνής του Jungkook την έβγαλε έξω από την ροή τον σκέψεων της και μία ανάσα άφησε τα χείλη της, πριν σηρη το σώμα της προς τα κάτω, κουλουριαζοντας τον εαυτό της στο πάτωμα.

Το σώμα της έτρεμε ολίγον καθώς μερικοί ήχοι από κοφτές ανάσες υχησαν τριγύρω, έχοντας τον Jungkook να κουλουριασει μπροστά της, ανήσυχος για εκείνη.

Εκείνος σήκωσε το κεφάλι της για να την αντικρίσει, μόνο και μόνο για να συναντήσει δύο μάτια που είχαν γεμίσει με δάκρυα και τον κοίταζαν με φόβο, μάλλον από την ύψωση της φωνής του, προηγουμενος.

"Ηρέμησε, δεν θα σου κάνω κακό. Εγώ ποτέ.. αλήθεια." Εκείνος της είπε, πλέον αισθανόντας τύψεις να τον γεμίζουν και κατηγορίες έναντι του εαυτού του και της συμπεριφοράς του, κολυμπώντας στο μυαλό του.