Ο Jungkook καθόταν στο γραφείο του εδώ και ένα τέταρτο ακούγοντας το κήρυγμα που του έδινε η Λίζα για της πράξης του.
Εκείνη του εξηγούσε ότι θα έπρεπε να έχει σκεφτεί την θέση της κοπέλας και το πως φαινόταν όλο αυτό, και επίσης το κατσαδιαζε γενικά για την συμπεριφορά του, η οποία την είχε εκνευρίζει τόσο ώστε να τον χαστούκισει εκείνη την στιγμή.
Βέβαια εκείνος εξήγησε την θέση του, αλλιώς δεν θα ήταν η μόνη σφαλιάρα που θα έτρωγε μιας και δεν θα υπήρχε περίπτωση να τον αφήσει να φορέσει κέρατα στο στεφάνι του, παρόλο που το στεφάνι του δεν ήταν εκείνη.
Απλά δεν θα της καθόταν ωραία να κάτσει σε μια άκρη ενώ κερατονουν την φίλη της, παρόλα αυτά δεν ήταν σίγουρη ούτε η ίδια αν η υπερβολική αντίδραση της οφείλεται μόνο σε αυτό και όχι σε τίποτα προσωπικό.
"Jungkook με ακούς που σου μιλάω?" Τον ρώτησε εκείνη καθώς σταματήσε το πέρα δώθε που πήγαινε και τον αντίκρισε.
"Ζηλεύεις." Της απάντησε εκείνος πριν χαμογελάσει πλατιά καθώς αυτό ήταν το μόνο πράγμα που είχε συγκέντρωθη εκείνος από την στιγμή που του έχωσε την σφαλιάρα και μετά.
" Σοβαρά απο όλα αυτά που είπα αυτό κατάλαβες? Θες να σε ξανά χτυπήσω?!" Ύψωσε την φωνή της εκείνη λίγο θυμωμένη και αυτός απλά άρχισε να γυρνάει στην γυριστή καρέκλα του γεμάτος ευτυχία.
Η Λίζα ήταν έτοιμη να τον πνίξει εκείνη την στιγμή αλλά εσφιξε τα χέρια της στο πλάι του σώματος της μην θέλοντας να πάει μέσα για φόνο.
" Φεύγω! Και μην μου ξανά βγεις μπροστά μου για το υπόλοιπο της ημέρας. Πέθανες!" Του είπε και πήγε να κάνει ακριβώς αυτό μα ο Jungkook σηκώθηκε γρήγορα από την θέση του και την εμπόδισε τον δρόμο.
"Παραδέξου ότι ζήλεψες και μετά φύγε." Της είπε χαμογελώντας και εκείνη του έδωσε ένα θυμωμένο βλέμμα.
" Όχι μικρέ δεν ζήλεψα. Για να ζηλέψω πρέπει να με νοιάζεις!" Του είπε, τα λόγια της κάνοντας το χαμόγελο του να πέσει, μα η αλήθεια είναι ότι δεν την ένοιαξε.
Εκείνη πήγε να τον προσπεράσει μα το χέρι του που έπιασε τον καρπό της και την ξανά έφερε μπροστά του, την σταμάτησε. Τα μάτια του που την κοίταξαν κάπως δαμασαν τα νεύρα της καθώς αισθάνθηκε την ανάγκη να αποφύγει το εβαλοτο αυτό του βλέμμα.
"Σε παρακαλώ μην το λες αυτό ούτε για αστείο." Της είπε, το κράτημα στο καρπό του χεριού της ποιο χαλαρό, καθώς τα δάχτυλα του άρχισαν να παίζουν με τα δικά της σε μια προσπάθεια να ένωση τα χέρια τους σε ένα κράτημα, όπως και έκανε καθώς εκείνη δεν έφερε κάποια αντίσταση.
DU LIEST GERADE
Mr Player //BTS Greek FF
Fanfiction-"Δεν ταιριάζετε.. "Είπε καθώς έκανε ένα βήμα πιο κοντά της "και νομίζω μπορώ να σε ικανοποίησο πολύ καλύτερα." ------------------------------------------------- -"Δεν νομίζεις ότι το παρατραβας το αστείο?" Τον ρωτάει εκείνη, δίνοντας του ενα αγριεμ...
