Mr Player //BTS Greek FF

Κεφάλαιο 66

Ο Jungkook κοίταξε το πάτωμα, καθώς το ασανσέρ κατέβαινε ορόφους, η Λίζα δίπλα του, καθώς μόλις είχε ξυπνήσει από την ξαφνική όψη του μπροστά της, ήρεμη τον είχε πλησιάσει και τον είχε βάλει μέσα στο ασανσέρ, δίνοντας ένα γεια με το χέρι της στον αδερφό του Jimin ο οποίος είχε μείνει κάπως σαστισμενος να τους κοιτάζει μέχρι που η πόρτα του ασανσέρ έκλεισε.

"Φεύγεις μέσα στην νύχτα από το κρεβάτι μας, δεν απαντάς στο κινητό και όταν σε βρίσκω, σε βρίσκω με τον μισό γυμνό αδερφό μου. Και ούτε καν προσπαθείς να εξηγήσεις?" Ξεφωνησε εκείνος μόλις το ασανσέρ έφτασε στον πρώτο, αυτή η ησυχία μεταξύ τους έχοντας φέρει την υπομονή του σε ένα τέλος.

Διότι η αλήθεια είναι ότι είχε ανησυχήσει πολύ όταν ξύπνησε και εκείνη δεν ήταν πουθενά και λόγω της αργής ώρας ήταν λογικό να τρελαθεί στην ανησυχία το μήπως της συνέβη κάτι ή μήπως η χτεσινες του πράξεις την είχαν τρομάξει αρκετά για να τον εγκαταλείψει πράγμα που ούτε ήθελε να σκέφτεται.

Με θολές σκέψεις λοιπόν είχε βγει να την ψάξει, κατά την διάρκεια η σκέψη να περάσει από εδώ περνώντας στο μυαλό του, ως το μόνο μέρος εκτός από την δουλειά του με το οποίο ο ίδιος ήταν κάπως οικείος.

Τελικά έκανε καλά που ήρθε διότι την βρήκε μα η στάση της δεν τον ευχαριστούσε διότι φαινόταν σαν να μην νοιάζεται για την λαχτάρα που του έδωσε.

"Jungkook, όχι τώρα." Του είπε εκείνη καθώς βγήκε έξω από το ασανσέρ και εκείνος την κοίταξε μία στιγμή, θυμωμένος μα και απογοητευμένος με το γεγονός ότι στα αλήθεια δεν φαίνεται να την ένοιαζε το πως αισθάνεται εκείνος.

"Όπως θες." Της είπε καθώς έφτασε στο πλάι της πλέον κατευθυνομενοι προς το αυτοκίνητο του το οποίο το είχε παρκάρει βιαστικά κοντά στην είσοδο της πολυκατοικίας.

Τα βήματα του έγιναν ποιο γρήγορα , δηλώνοντας την αφηλωξενια του προς εκείνη προς στιγμής μα και τον θυμό του, με την σιωπή που κράτησε και τα μάτια του που δεν την αντίκρισαν.

Η Λίζα καταλάβαινε καλά το ποιες οι σκέψεις του μπορούσαν να είναι, πλέον γνωρίζοντας αυτή την πλευρά του καλά και ναι μεν ήταν κουρασμένη και σε μια ακατάλληλη ψυχολογική κατάσταση για να ασχοληθεί με εξηγήσεις, μα για κάποιο λόγο δεν μπόρεσε πάρα να πιάσει το χέρι του φέρνοντας τον σε ένα σταματημό, πριν εκείνος έφευγε να πάει προς την πόρτα του οδηγού.

"Μην πληγωνεσαι. Μην σκέφτεσαι ασυναρτησίες και δολοπλοκίες προς το πρόσωπο σου ή ξέρω εγώ τι. Απλά πήγαινε με σπίτι. Κλείδωσε την πόρτα καλά και απλά κάνε κάτι. Οτιδήποτε που θα μου δώσει την ψευδεστησει της ασφάλειας. Οτιδήποτε που θα λιγοστεψει αυτό το φόβο μέσα μου. " Τα λόγια της φανερωσαν καθαρά την ευάλωτη κατάσταση της και εκείνος την κοίταξε έκπληκτος με την συμπεριφορά της.