Ta druga

Fragment 18

Skończyłem drugą zwrotkę piosenki, gdy spojrzałem na zegarek. Byłem już spóźniony na próbę. Kas pewnie się tego spodziewał, ale dziś zaprosiłem jeszcze Izzy. Zawsze byłem roztargniony i spóźnialski, ale to nie zmieniało faktu, iż niegrzeczne było kazać komuś na siebie czekać, zwłaszcza dziewczynie. Wybiegłem na przedpokój.

- Leo, podrzuciłbyś mnie pod szkołę?

- Pytasz o to, co tydzień - usłyszałem głos brata z salonu.

Ubrałem w pośpiechu buty, trochę zażenowany, tym jak często nie docieram na czas.

Leo wyszedł z salonu gotowy do wyjścia. Nawet on przyszykował się szybciej ode mnie. Chciałbym się poprawić. Próbowałem już wszystkiego, nawet budzików, które ustawiałem na czas, w którym powinienem wyjść. Ciągle jednak zapomniałem, że przed chwilą dzwoniły, przez co byłem przekonany, iż mam jeszcze chwilę.

Zarzuciłem na siebie płaszcz i poszedłem za bratem do samochodu.

- Jesteś dziś bardziej spięty niż zwykle - powiedział Leo, zapinając pasy. - To jakaś szczególna próba?

- Tak, Izzy będzie z nami.

Leo uśmiechnął się i odpalił samochód.

- To ta dziewczyna, od której dostałeś piłką?

- Tak - zaśmiałem się, że akurat to zapadło mu w pamięci.

Z Leo rozmawialiśmy często i na wszystkie tematy. Izzy w nich nie zabrakło. Nie mogło. To w końcu świetna osoba, która miała zostać dziewczyną mojego najlepszego przyjaciela.

- Kiedy zaprosisz ją na randkę ?

Spojrzałem na niego zdezorientowany.

- Nie zamierzałem.

Leo wyglądał na zmieszanego. Nie rozumiałem skąd przyszło mu to do głowy. Kas powinien to zrobić, to jemu się podobała. Polubiłem ją, ale nie w taki sposób.

- Podoba ci się, więc nie rozumiem...

- Nie, nie ona.

- Naprawdę? Ciągle o niej mówisz.

- Pomyliłeś ją z Nikki. Była u nas. Organizujemy razem apel na dzień nauczyciela.

- Nigdy bym się nie domyślił. Nawet nie widziałem jak się nazywa.

Otworzyłem usta, aby zaprzeczyć. Musiałem mu o niej choć wspomnieć. Nie ukrywałem przed nim, że mi się podoba. Nie mogłem jednak przypomnieć sobie, co dokładnie mówiłem o Nikki. Nawet wspomnienie pierwszego dnia, gdy ją zobaczyłem, nie przybliżyło mnie do tego. Powiedziałem wówczas, że doszły do klasy bliźniaczki jedna z nich wydała mi się interesująca i atrakcyjna, ale nie określiłem która. Spróbowałem więc z dniem gdy była u nas. Leo widział ją tylko przez moment, gdy wychodziła. Nawet nie zdążyłem ich sobie przedstawić, poniewaz dziewczyna spieszyła się na jakiś spotkanie. Przypomniałem sobie że Leo zapytał mnie kim ona jest, a ja odpowiedziałem że koleżanką z klasy. Naprawdę nic mu o niej nie opowiadałem. Dodatkowo, gdyby tak się zastanowić, więcej czasu spędzam z Izzy. Nic dziwnego, że Leo się pomylił.

Zerknęłam na zegarek i odłożyłam telefon. Kwadrans po umówionej godzinie. Był to idealny czas na dotarcie na miejsce spotkania. Spodziewałam się, że Lys nie tylko do szkoły się spóźnia, ale i poza nią. Piętnaście minut to na tyle długo, aby dać mu chwilę na dotarcie, ale na tyle krótko, aby nie uznać tego za lekceważące jeśli to on poczeka na mnie.