Untamed | Herschrijven

§ HOOFDSTUK 1 §

P.O.V Danica

'Mama!' schreeuw ik met tranen in mijn ogen. Ze vermoorden iedereen van mijn pack. De vampieren vermoorden iedereen! Opeens komt er een vampier op me afrennen en wil ik zo snel als ik kan, het bos inrennen Ik struikel over een tak en val op de grond. Ik wil op staan maar ik ben te laat.

'Jammer voor je meisje,' Ik kijk de bloedzuiger in zijn rode ogen en voor ik het weet zet hij zijn tanden in mijn nek. Ik schreeuw het uit van de pijn en voel langzaam hoe mijn hartslag zwakker word.

Ik word gillend wakker in mijn bed. Bezweet en met tranen over mijn wangen. Weer die verdomde nachtmerries. Het is pas twee maanden terug gebeurt. Ik ben mijn pack kwijt geraakt door die verdomde bloedzuigers. Ik heb mijn ouders zien omkomen.

''Stop met zo veel denken." jammert Caillin, mijn innerlijke wolf. 'Sorry Caillin, die nachtmerries komen gewoon telkens terug,'
"Nee echt? Ik krijg ze ook Dani,'' zegt ze geïrriteerd. En weg is ze. Weer eenzaam. Caillin is zo ongeveer de enige met wie ik kan praten als ik niet op school ben. Op school blijft ze tenslotte ook zo veel mogelijk weg.

Ik pak mijn telefoon om te kijken hoe laat het is. 07.30 uur. Perfecte tijd om me klaar te maken voor school. Mocht je je trouwens afvragen of ik ook zo eenzaam op school ben: Nee, dat ben ik niet. Ik heb twee vriendinnen gelukkig, Roos en Lucy, vampier en weerwolf. Roos is één van de weinige vampieren die wel te vertrouwen is.

Ik stap uit bed en loop gelijk door naar mijn kast. Ik pak een schoon setje ondergoed en kleding en loop door naar de badkamer. Als ik klaar ben in de badkamer doe ik nog snel mijn haar goed en een beetje make-up. Tevreden kijk ik naar mijn spiegelbeeld.

Zodra ik het plein op loop zie ik Lucy en Roos al. Zodra ze mij zien zwaaien ze meteen enthousiast.
'Hey,' ik groet ze met een snelle knuffel. 'Nog last gehad van nachtmerries?' vraagt Lucy. Ik knik langzaam. Roos en Lucy kijken me even bezorgd aan. 'Maar maakt niet uit, komt wel goed,' zeg ik dan.

We lopen de school binnen en ik word gelijk al door Connor en Hunter verwelkomd, Jake stormt gelijk op Lucy af. Zij zijn tenslotte elkaars mate, ik moet de mijne nog vinden. Maar dat kan pas als ik 18 ben. Als hij mij dan wel wilt.

'Kijk wie we daar hebben!' roept Connor. Ik rol met mijn ogen, waarop Hunter mij grijnzend aankijkt.
'Onze geweldige Rogue,' zegt Hunter. 'Joepie,' mompel ik sarcastisch.

Connor komt met wolven snelheid op mij af en duwt me tegen de kluisjes, waardoor ik even een pijnlijk gezicht trek. Connor gaat ineens heel dicht bij mij staan, waardoor ik de andere kant op kijk.

'Kijk me aan Rogue,' sist hij. Ik kijk langzaam naar Connor. Hij kijkt me met een grijns aan. Zijn oogkleur verspringt soms naar geel, oftewel zijn wolf wil het overnemen. Geweldig. Zijn wolf is verrekte irritant. ''Danicaaa," roept Caillin op een zangerige toon. 'Nu niet Caillin,' sis ik zachtjes. Connor kijkt mij vragend aan. 'Wat?' snauw ik.
'Waarom verkleuren je ogen niet als ze het wilt overnemen?' vraagt hij.
'Ik heb er controle over,' zeg ik schouder ophalend. Connor rolt met zijn ogen en laat me eindelijk los.
'Jongens, we gaan,' zegt Connor tegen zijn vrienden. Jake gromt even maar laat Lucy dan toch los.

Ik luister naar hun hartslag en wacht tot die ver genoeg zijn.
"Wees voorzichtig met hoe je naar Connor doet," mind-linked Lucy naar me. Ik zucht even "Ik weet het," mind-link ik terug.
'Stop met mind-linken als ik er bij sta,' zegt Roos quasi-boos. Lucy en ik beginnen te lachen. 'Hoe wist je dat we dat deden?' vraag ik lachend. 'Het leek alsof jullie een staarwedstrijd deden en Lucy haar ogen werden geel,' zegt Roos op een logische toon.

Zodra ik Lucy aan kijk worden haar ogen gelijk weer geel. ''Je moet het Lucy echt leren hoor, het onder controle krijgen er van,'' zegt Megan, Lucy haar innerlijke wolf. Ik grinnik even. Lucy haar ogen worden weer bruin. 'Verdomme Megan,' mompelt ze. 'Vind het wel leuk om soms Megan te spreken, Caillin wilt het tenslotte ook vaak,' geef ik toe. Lucy lacht even.

'Zullen we maar naar de les gaan?' vraagt Roos dan. Lucy en ik knikken. 'Wie het eerste bij het lokaal is en op zijn plek zit,' zeg ik met een grijns. Lucy en Roos zuchten wanhopig. 'We weten allemaal dat je sneller bent, maar hoe weten we dan weer niet,' mompelt Roos.
'Nou, gaan we nog steeds wedstrijdje doen?' vraagt Lucy met een grijns. Ik knik lachend.
Ik begin met aftellen en op één rennen we allemaal zo snel als we kunnen naar het lokaal. Lucy en ik op weerwolf snelheid en Roos op vampier snelheid. Ik schiet het lokaal in recht naar mijn stoel. Paar seconde later komen Roos en Lucy binnen gerend. Ze zuchten geïrriteerd als ze mij al zien zitten.

'Dames! Hoe vaak moet ik het nog zeggen! Geen bovennatuurlijke snelheid gebruiken!' roept de docent boos. Roos, Lucy en ik grinniken. Dan begint de docent met de les.

De schooldag zit er weer op en Roos, Lucy en ik lopen naar buiten. 'Wat wil je eigenlijk met je verjaardag doen?' vraagt Lucy plots. Ik haal mijn schouders op. 'Ik denk eigenlijk niets. Ik woon afgelegen en niemand mag mij, op jullie twee na,' zeg ik dan. 'Jake mag je wel,' zegt Lucy. Ik glimlach zwakjes naar haar.

'Plus we kunnen ook gewoon een feestje bij mij thuis houden,' stelt Roos voor. Lucy knikt instemmend. 'Ach. Het is pas over een week,' zeg ik schouder ophalend. 'Uh, ja, volgende week, Dani. En wie weet vind je je mate wel,' zegt Lucy wiebelend met haar wenkbrauwen.

'Maar dus, volgende week, bij mij thuis. Ik regel de rest,' zegt Roos uiteindelijk. 'Prima,' zucht ik. 'Ik ga nu wel naar huis, zie jullie morgen weer,' Ik geef ze beide snel een knuffel, voordat ik naar huis ga.