တမလြန္​မွ ကြၽန္​မထံ ​ေပးစာ

mine!

အရာရာက ကိုယ့္အပိုင္လို႔ ေတြးထင္ထားခဲ့ဖူးတယ္

ဥပမာ ကိုယ္ႀကိဳက္ခဲ့တဲ့ ခရမ္းေရာင္ဟာ ကိုယ့္အတြက္အထူးျခားဆံုးspecialေလးလို႔ ကေလးဘဝအေတြးေလးနဲ႔ေပါ့...

အမ်ားကလည္း သည္အေရာင္ကို အႏွစ္သက္ဆံုးျဖစ္ခြင့္႐ွိတယ္ သူ႔တို႔အတြက္စပ႐ွယ္ပါပဲ လို႔ မေတြးခဲ့တာေလးေပါ့

မင္းဟာငါ့အတြက္အရာရာလို႔ ေတြးခဲ့တယ္

ငါ့နား႐ွိသမ်ွအရာရာက ငါ့ကိုcenterတည္ၿပီး လည္ပတ္ရလိမ့္မယ္လို႔ တသမတ္ေတြးထားခဲ့ဖူးတယ္

မင္းသက္ေရာက္တဲ့အဝန္းအဝိုင္းကႀကီးတဲ့အခါ ငါဟာ ျမဴမႈန္ထက္ေသးတဲအစိတ္အပိုင္းေလးျဖစ္သြားရတယ္

ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ဆိုတာ ေျပာျပမတတ္ေတာ့တဲ့ အ႐ူးစကားလိုေလလြင့္ရာေပါ့

ငါဟာ မေပ်ာ္ရႊင္ပါဘူးၾကယ္

မေပ်ာ္ရႊင္ရတဲ့ၾကယ္ေလးပါလို႔ မင္းကိုမသတ္မွတ္ခ်င္လို႔ ငါဟာ သည္လိုဝမ္းနည္းအထီးက်န္စြာအသက္ဆက္႐ွင္ေနရပါတယ္

သည္လိုေတြးပါတယ္...

ငါဟာ တြင္းအနက္ႀကီးထဲထိုးက်သြားၿပီးတၿပိဳင္တည္းမွာမင္းဟာ အေဝးကိုထိုးတက္သြားရင္ ငါတို႔ၾကားကႀကိဳးတိုတိုေလးဟာ ျဖတ္ကနဲ ျပတ္သြားေလမလား

သည္အေတြးေတြနဲ႔ပဲ မင္းကအျမင့္ကို တစ္ဆင့္တိုး
ခုန္တက္တိုင္း ငါဟာ အနိမ့္အေမွာင္ထဲတထစ္တိုးဝင္မယ္...

မေအးေတာ့ဘူး...

မနာက်င္ရေတာ့ဘူး

ငါ့အတြက္ ေႏြးေထြးျခင္းက သည္အေမွာင္ေတြထဲထာဝရ႐ွိေနေတာ့မွာ...