တမလြန္​မွ ကြၽန္​မထံ ​ေပးစာ

ေနတတ္ျခင္းအႏုပညာပါပဲ

လက္လႊတ္လိုက္ရလည္း မနာက်င္ေတာ့တဲ့အရာေတြ႐ွိတယ္..ဥပမာ အိပ္မက္ေတြလိုေပါ့

ႀကိဳးစားလိုက္လည္းအရာမထင္ အရာထင္လည္းကိုယ့္အတြက္လို႔မခံစားရေတာ့တဲ့အခိုက္အတန္႔ေတြလည္း႐ွိတယ္

တခ်ိန္က် ေအာင္ျမင္လိမ့္မယ္လို႔ဆိုၿပီး...
ေအာင္ျမင္ခဲ့သမ်ွလူေတြရဲ႕အတိတ္ကိုအားက်ခိုင္းခဲ့ၾက

မေအာင္ျမင္ဘဲဇာတ္သိမ္းသြားတဲ့ ႀကိဳးစားျခင္းရဲ႕ဆိုးက်ိဳးမ်ား ဆိုတဲ့စာအုပ္ကိုေတာ့ ဘယ္သူမွမထုတ္ေဝၾက

လူတစ္ေယာက္ကိုအျမဲႀကိဳးစားေနေစဖို႔မေမ်ွာ္လင့္နဲ႔

တကယ္ပဲ ေအာင္ျမင္ျခင္းကိုဘာေတြနဲ႔တိုင္းတာၾကသလဲ?

ေအာင္ျမင္တာရဲ႕ေနာက္မွာဘာေတြ႐ွိသလဲ

လက္႐ွိအေျခအေနကေရာ ေအာင္ျမင္တယ္လို႔ေတြးထင္ထားတာထက္ပိုေကာင္းတဲ့အေျခအေနတစ္ခု ျဖစ္မေနႏိုင္ဘူးလား..

တစ္ဖပ္တည္းကိုျကည့္ၿပီး ဦးတည္ခ်က္တစ္ခုတည္းကိုပဲေလ်ွာက္လိုတဲ့ဆႏၵ...

အေကာင္းေတြျဖစ္လာဖို႔...
ေကာင္းတာေတြကိုဘယ္သူကပဲ သတ္မွတ္ခဲ့ပါေစ
မင္းအတြက္ေကာက့းတာျဖစ္ခ်င္မွျဖစ္မွာေပါ့

သူတို႔အတြက္ေကာင္းၿပီး မင္းက နစ္နာရတာလည္းျဖစ္မွာေပါ့

'ေနတတ္ျခင္းအႏုပညာ'ပါ ကေလးရယ္...

အေရာင္စံုျခယ္ၿပီးေတာက္ပခ်င္ၾကတဲ့ ေလာကအလယ္စံုမွာ ကိုယ္ပိုင္အေရာင္ကို မေပ်ာက္ေစျခင္းကလည္း ေနတတ္ျခင္းအႏုပညာပါပဲ...

သူမ်ားေျပာင္းလို႔ကိုယ္မေျပာင္းလဲခ်င္ဘူး

တျခားဘယ္ကိုဦးတည္ၿပီး ဘယ္ကိုေရြ႔သြားပါေစ
သည္လမ္းကိုေတာ့မေရြးတာေသခ်ာပါတယ္

ေဒလီယာ။