NABEEEER? ÖZLEDİM SİZİ :) KEREM VE NEHİR DE ÖZLEDI SANIRSAM...
"Nehir ben İzmir'e taşınma kararı aldım. Yani... ailemle." dedi.
NE??
"Hey?"
"Tamam, duydum. Hadi bakalım..." dedim kısık sesimle. Şok olmuştum ama belli edemiyordum.
Ve aslında aramıza mesafe girmişti Ege'yle. Hem mecaz hem gerçek anlamda. Telefondan konuşmakla olmuyordu bu işler. Yüz yüzeyken (konuşuruz) daha iyiydi.
"Bu kadar mı sevindin?" dedi gülerek.
"Ya ne bekliyorsun?" dedim güldüm ben de.
"Ben öküzüm biraz. " dedim.
"Aaa, estağfurullah! Deme öyle!" dedi güldü.
"Öyleyim biraz." dedim ve ekledim.
"O zamaaaan... Gelince görüşelim olur mu? Konuşamadığımız 4 ayın zevkini çıkarıcaz geldiğimde. " dedi. Gülümseme belirdi yüzümde. Telefonu kapattım.
Ama cidden 4 ay olmuş muydu ya?
Baya olmuş harbiden. Yalnız... O zaman bizim Kerem ile 2 buçuk ay olmuş, öyle mi? Gelince sorayım bakalım.
Telefonu tezgaha koydum. İşlerime devam ettim.
"Ben geldiiiiim!" dedi Kerem elinde poşetlerle.
"Hoş geldin çirkin!" dedim ona doğru yaklaşırken.
Olduğu yerde donakaldı.
"N'oldu lan?" dedim içimden düşünürken dışıma vurmuştum. Neden birden durdu böyle?
Omuzlarından tutup silkeledim. Hâlâ yüzüme boş boş bakıyordu.
"Ben çirkin mıyım cidden?" dedi sesini incelterek.
"Gerizekalı!" dedim ve omzuna vurdum sertçe. Kahkaha attı. NE GÜZEL GÜLÜYORSUN SEN ÖYLE ÇOCUK? OYY!
Elindeki poşetleri aldım. Poşet de 25 kuruş oldu ha!!
"Kerem?" dedim sakince.
O ise çoktan masaya oturmuş telefonla uğraşmaya başlamıştı bile.
"Hı?" dedi.
"Bizim 2 aylık ilişkimiz olduğunu biliyor muydun?" dedim.
"Hı Hı." dedi. Hiç takmıyordu beni.
Yanına gidip tişörtünü çekiştirdim. En son rahatsız oldu ve ne istediğimi sordu.
"Kalk yardım et! Sadece benim görevim değil kahvaltı hazırlamak!!!" diye bağırdım.
Telefonunu masaya bırakıp yardım etti bana.
Güzelce kahvaltımızı yaptık. 2 ay olduğunu yine söyledim ve bu kez verdiği tepki daha acayipti.
"Hassiktir!" diye bağırdı.
"N'oldu be?" dedim domatesimle ilgilenmeyi bırakıp.
"Neden hiç kutlama yaptırmadın bize?" dedi şaşırmışçasına.
"Bilmem ki! Unuttum." dedim.
Derin bir oh çekti.
Bu kez ben garip garip bakıyordum.
"Yok bir şey canım ya! Kahvaltı harika olmuş. Ellerine sağlık!"
Çayını dikmeye çalıştı. Halbuki ben yeni tazelemiştim onu...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kıyımızdaki Dalgalar
RomanceBelki de tüm yaşananları unutmak... Kendini bir şeye kaptırıp hayatını mahvetmek... Hayır, bu yolu tercih edenlerin sonunu görmüştüm. Bu yolu seçemeyeceğimi biliyordum. Devam etmem gerekiyordu. Nehir'in serüvenine hazır mısınız? Kemerleri bağlayın...
