Kıyımızdaki Dalgalar

- 99. Yara -

Anathema - One Last Goodbye

How I needed you
Nasıl sana ihtiyacım vardı

How I bleed now you're gone
Nasıl kanıyorum şimdi sen yokken

In my dreams I can see you
Rüyalarımda seni görebiliyorum

But I awake so alone
Fakat o kadar yalnız uyanıyorum ki

I know you didn't want to leave
Biliyorum sen gitmek istememiştin

Your heart yearned to stay
Kalbin kalmayı istemişti

But the strength I always loved in you
Fakat sende her zaman sevdiğim o güç

Finally gave way
Sonunda pes etti

Somehow I knew you would leave me this way
Her nasılsa biliyordum beni bu şekilde terkedeceğini

Somehow I knew you could never stay
Hernasılsa biliyordum asla benimle kalamayacağını

And in the early morning light
Ve sabahın ilk ışıklarında

After a silent peaceful night
Huzurlu, sessiz bir geceden sonra

You took my heart away
Kalbimide aldın götürdün uzaklara

In my dreams I can see you
Hayallerimde seni görebiliyorum

I can tell you how I feel
Sana hissettiklerimi söyleyebiliyorum

In my dreams I can hold you
Rüyalarımda sana sarılabiliyorum

It feels so real
Bu tıpkı gerçek gibi geliyor

And I still feel the pain
Ve hala o acıyı hissediyorum

I still feel your love
Hala sevgini hissediyorum

I still feel the pain
Hala o acıyı hissedebiliyorum

I still feel your love
Hala sevgini hissedebiliyorum

Somehow I knew you would leave me this way
Her nasılsa biliyordum beni bu şekilde terkedeceğini

Somehow I knew you could never stay
Hernasılsa biliyordum asla benimle kalamayacağını

And in the early morning light
Ve sabahın ilk ışıklarında

After a silent peaceful night
Huzurlu, sessiz bir geceden sonra

You took my heart away
Kalbimi aldın götürdün uzaklara

I wish you could have stayed
Ben kalabilmiş olmanı dilerdim

💔

Zaman durmuştu sanki. Artık ilerlemiyor gibiydi. Telefonumu her açtığımda onunla ilgili bir şey gördüğüm için artık telefon kullanmıyordum. İşe de gitmiyordum. Ot gibi evde yaşıyordum sadece. Daha doğrusu sadece nefes alıyordum. Otların en azından fotosentez yapma yetenekleri vardı. Ben onu bile yapamıyordum. İşlevsiz bir şeydim. Boşuna yaşıyordum. Sadece oksijen tüketiyordum.

O gideli günler olmuştu. Ailesinin yüzüne bakamıyordum. Kendimi toparlayamamıştım ki onları nasıl avutabilirdim? Yüzlerindeki acıyı gördükçe kemiklerim sızlıyordu. Titriyor ve yere düşecek kadar güçsüz hissediyordum. Benim yüzümden olmuştu her şey.

Anathema dinliyordum günlerdir. One last goodbye. Son bir hoşça kal. Onu bile yapamamıştık. Hoşça kal diyememiştik birbirimize. Rüyalarımda onu görüyordum. Onu görebilmek için uyuyup uyanıyor, uykum olmasa da uyku hapı alıp tekrar uyuyordum. Rüyalarımda o kadar gerçekti ki... Asla uyanmak istemiyordum. Ama en sonunda vücudum artık uyanmam gerektiğini bildirir gibi beynime sinyaller gönderiyor ve o unutmaya çalıştığım son anıyı zihnimde canlandırıyordu. Kabustan terler içinde uyanıyordum. Birkaç kere kendi çığlığımla uyandığım olmuştu. Kendi başıma olmaktan hem o kadar korkuyor hem de o kadar insanları uzak tutuyordum kendimden. Kerem defalarca kapıma gelse de onu artık görmezden gelmeye başladım. Beni tutuğu için olmuştu her şey. O gün orada beni tutmamalıydı. Oğuz'u tutmalıydı.