Kıyımızdaki Dalgalar

- 87. Davet -

Bu bölüm merveuA1453 'e ithafen yazılmıştır.

♡♡♡

Beni bıçaklayarak tanıştığımızı düşündüm."

Oğuz'un gözlerinin ışığı sönmüştü resmen gözlerimin önünde. Birden buz kesilip ellerimden kurtuldu ve benden uzaklaşıp doğruldu.

"Nereden geldi bu aklına?"

"Bilmiyorum." derken hâlâ kendi kendime gülmeme engel olamıyordum. Bunu yapmamam gerekiyordu çünkü Oğuz korkmuşken benim gülmem salakçaydı.

"Sanırım yandakilerden duydum." dedim sebebini anlayarak. Kesinlikle onlardan duymuş olmalıydım.

Gözlerini kısarak baktı bir müddet bana. Sanki doğru söyleyip söylemediğimi anlamaya çalışıyordu.

Kafasını yan banka çevirdi ve dikkat kesildi.

"Onları mı dinl..."

Bir anda dudaklarıma parmağını bastırmasıyla susmak zorunda kaldım. Dinlerken yüz ifadesi değişiyordu.

"Bunlar ciddi mi? Akıl sağlıkları yerinde değil lan bunların!" derken neredeyse yerinden fırlayıp yanlarına koşacaktı. Bacağını tuttum kalkmaması için. Dizinden kalkarken de tutmaya devam ettim.

"Nereye?"

"Çocuk kızı bıçakladığı için çok mutlu şuna bakar mısın? Kız da öyle. Bu, katiline aşık olma hikâyesi değil ya, ne sanıyorlar kendilerini? Polisi arayalım."

Samimiyetsizce gülme sesi çıkardım.

"Nasıl ya?"

"Ben ciddiyim."

"Oğuz saçmalama ya, şaka falan yapıyorlardır."

"Sanmıyorum." dedi sesi düşerken.

Onun gözlerini hâlâ çekemediği insanlara çevirdim bakışlarımı. Az önce elinde dondurmalarla, bankın arkasında koruma görevlisi gibi duran çocuk yanlarına oturmuştu.

"Hem bak yanlarında başka biri daha var. Kötü bir şey olsa herhalde o yardım eder. Belli ki arkadaşlar, bebeğim. Sakinleş."

Derin bir nefes alıp gözlerini kapattı ve sakince açtı.

"Umarım dediğin gibidir."

Hâlâ diken üstünde duruyormuş gibi bekliyordu. Resmen çocuğun bir hareketiyle yerinden fırlayacak gibiydi. Onu nasıl tutacağımı bilmiyordum bile.

"Tamam, biraz bekleyelim. Bir şey olduğunu fark edersek müdahale ederiz, tamam mı?"

Cevap vermeden sadece gözlerime baktı. Son kez onlara baktıktan sonra tekrar denizi izlemeye başladı.

Hafiften rüzgâr esmeye başladığında kış olduğu yeni aklıma geldi. Uzun zamandır kış, kış olduğunu hissettirmiyordu. Yan bankımızdakilere bakılırsa onlar da hissetmiyordu ki dondurma yiyorlardı kılın ortasında. Ve ben aptal gibi şort giymiştim.

"Haftaya bir buluşma ayarlamayı düşünüyoruz. Gelirsin demi?"

Oğuz'un sessizliği bölüp birden benim haberimin bile olmadığı bir şeyden bahsetmesine şaşırmıştım. Bir anda söylenecek bir şey miydi bu? Önce planlarıma bakmam lazımdı. Yarın işe başlayacaktık artık ve eminim çok yoğun bir tempo olacaktı.

"Bilmiyorum, Utku'yla konuşmam lazım."

Kaşlarını çatarak alakasını sorar gibi baktı.

"Yarın kaldığımız yerden devam, biliyorsun. Planları genelde Utku ayarlıyor, toplantı falan olabilir yani."