„Kochać to także umieć się rozstać. Umieć pozwolić komuś odejść, nawet jeśli darzy się go wielkim uczuciem. Miłość jest zaprzeczeniem egoizmu, zaborczości, jest skierowaniem się ku drugiej osobie, jest pragnieniem przede wszystkim...
Następnego dnia oboje byliśmy bardzo zajęci. Ja starałam się skontaktować z Lumą, ponieważ obie zaczęłyśmy za sobą tęsknić, a potem wypełniałam papiery do szkoły. Jungkook za to przesiadział cały dzień w wytwórni, nawet nie miał czasu wysłać SMS'a. Kiedy było już po dwudziestej, straciłam szansę, że chłopak zdąży wrócić na kolację, więc złapałam za koc i położyłam się na kanapie. Patrząc w sufit, moje oczy powoli zaczęły się przymykać.
- Jestem! - usłyszałam nagle z korytarza
Znudzona obróciłam się na brzuch i pomachałam wchodzącemu do salonu chłopakowi.
- Leniwy dzień? - spytał widząc moją minę
- Męczący dzień - skinęłam głową na stertę wypełnionych dokumentów
- Mam dla Ciebie niespodziankę, ubierz się ciepło - puścił mi oczko i skierował się na górę po kluczyki od samochodu i portfel
~*~
Seul oświetlały latarnie, a z okien można było dostrzec mieszkalne oświetlenie. Dzisiejszy dzień należał do tych cieplejszych i przyjemniejszych, dlatego gdy Jeon kazał mi wyjść z pojazdu nie postawiłam się, tylko chętnie wyszłam na powietrze.
- Gdzie jesteśmy? - zapytałam przyglądając się ciemnej drodze
Nie było już widać żadnych świateł, a czuć było wilgotność. Rozejrzałam się wokół jednak nie zauważyłam żadnej wody.
- Krótki spacer nam nie zaszkodzi, a to miejsce jest niedaleko - uśmiechnął się i złapał mnie za rękę
Nic nie dodając ruszyłam za chłopakiem i dalej rozglądałam się po okolicy.
- Trzymaj - idol podał mi czarny marker, przez co spojrzałam na niego pytająco
- Marker? - spytałam
- Nie bądź niecierpliwa - poczochrał mnie po włosach
Na horyzoncie zaczęły pojawiać się pojedyncze światła, a przed nami zarysowała się duża budowla.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
BangHwa (방화) Bridge, Seoul
- Most? - spojrzałam na maknae
- Dokładnie - potwierdził i pociągnął mnie, abyśmy szybciej znaleźli się na miejscu - podoba Ci się tu?
- Jest ślicznie - powiedziałam zgodnie z prawdą
W wodzie odbijały się wszystkie pojedyncze światełka, przez co tafla wyglądała jak kosmos.
- Mamy na Ziemi wiele rzeczy których nie doceniamy - stwierdził nagle
- Czasami nie mamy czasu, aby te rzeczy zobaczyć - wzruszyłam ramionami, wpatrując się w dal - albo nie mamy czasu, aby te rzeczy docenić
