Behind Those Glasses (EDITING)

1.

Raniela's POV

Nandito kami sa gym para manood ng basketball game. Yael is one of the player. Kaya naengganyo na rin ako manood. Kasama kong nakaupo si Summer, she's my best friend since Grade 7. Simula pa no'n, kasama ko na siya palagi.

First of all, I'm Raniela Kezzia Concepcion. They call me Raniela, and that's my nickname since I was in Grade 7. Actually, my first nickname was Raine. But now? I hate that nickname anymore!

I'm already 16 years old and 4th year student here in the Eminent University. Hindi naman sa pagmamayabang pero sabi nila, ako daw ang Miss Eminent University Queen! Simula first year, kilala na ako dito sa Eminent University. Dahil nga mayaman ang family ko, kilala din kasi worldwide ang company namin. They call me, lucky girl. But, I call myself, a blessed angel anyway.

Pero last year, mas lalo akong sumikat. Hindi dahil nagkaroon kami ng isa pang company, kundi dahil kay Yael. Si Yael is one of the hottest heartthrob. Almost everyone is admiring him, lower or higher grade level. Maliban sa may maganda siyang katawan at pogi, isa din kasi siya sa pinakamatalino dito sa campus. Kaya sobrang sikat niya. At first honor siya last school year. He's running for valedictorian this school year. Siya din ang captain ng basketball team dito sa university.

"My Yael! Oh my gorgeous husband! Goooo!"

"Go Idol!"

"We Love You Yael Ramirez! Fight! Fight! Fight!"

"Eminent University, Go! Go! Go!

"Waaaaah! Yaaaael!"

Sigaw ng mga schoolmastes kong sobrang hinahangaan si Yael simula pa noon. Paano ba naman kasi, nakashoot nanaman si Yael at ang maganda pa doon, 3 points iyon. Hindi ko na din mapigilan ang humiyaw at tumili. I'm his girlfriend. Arasso?

[Arasso = Alright;Understood]

Kung nagtataka kayo, hindi pa kasi nagsisimula ang first day of school. Bukas pa iyon. May game ang school namin dahil laging ganito na ang nakagawian. Laging before ng first day of school, may mga school ang maglalaban. Kaya nga laging first day of school, 8:30 ang class.

"10 seconds..." sabi ng announcer at mas kinabahan ako dahil na kay Yael iyong bola. Ngunit, nawala ang kaba ko ng biglang bumilis iyong takbo niya at papunta na siya sa kabilang court para maishoot ito.

"9."

"8."

"7."

"6."

"5 seconds..."

"Go love!" sigaw ko at napatayo na. Hawak ko iyong banner na ginawa ko kagabi para sakanya. Kanina ko pa ito iwinawagayway sa buong gymnasium. Medyo nakakahiya nga kanina, pero ngayon? Nawala na ang hiya ko.

"3."

"2."

"1..."

Tumunog na ang buzzer hudyat na tapos na ang laro. Tinignan namin ang bolang umiikot sa ring at hindi pa iyon pumapasok. Iyon kasi ang pang-3 points ulit na bolang ibinato ni Yael.

"Woah!" they screamed and shouted.

Every students of Eminent University shouted. We won! And, a new trophy again! Kami na naman ang ilalaban sa susunod na game, and championship na iyon. Kakalabanin namin ang Exquisite Academy.

96-98

Lamang ng 2 points ang school namin. At kung hindi naishoot ni Yael kanina iyon. Syempre talo kami, 96-95 kasi ang score e. And syempre iyong coach nila, sobrang saya. Kahit naman ako, kami. Sobrang saya kasi alam ko, malaking oportunidad o pagkakataon din ito para kay Yael. Last year niya na ng high school, syempre gusto niyang magkaroon ng legacy sa university. Lalo na't, he's the captain.